Elzbieta Sikora

"Suita" (1990) na wiolonczelę i taśmę.

Suita jest utworem o formie z wyboru "klasycznej".

Składa się z pięciu części: Introductione, Scherzo, Largo, Cadenza, Finale.

Jest to konfrontacja dwóch z pozoru całkiem różnych światów dźwiękowych: instrumentu smyczkowego i taśmy - zrealizowanej za pomocą elektroniki.

Pierwszy jest swobodny wobec dziania się w czasie, drugi utrwalony w czasie raz na zawsze.

Technika kompozycyjna, jaką tu zastosowałam zarówno w partii solowej jak i elektronicznej, idzie w kierunku stworzenia iluzji swobody partii zarejestrowanej na taśmie, która w pewnym sensie żywi się wolnością (kontrolowaną), jaką ma solista, obydwie partie będąc częściami tej samej przestrzeni muzycznej.

Forma utworu jest zbliżona do koncertu. Rolę orkiestry pełni tu partia elektroakustyczna.

Suita, zamówiona przez Studio Eksperymentalne Polskiego Radia była komponowana w Warszawie i w Paryżu między 1989 a 1990.

Partia taśmy została zrealizowana w Studio Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie przy pomocy realizacyjnej Barbary Okoń-Makowskiej.

Prawykonanie miało miejsce we Wrocławiu w 1990 r. na Festiwalu Muzyki Współczesnej.

Partię solową wykonał Ivan Monighetti.