ur. 1943 we Lwowie, ukonczyla Liceum Muzyczne w Gdansku w 1963 roku. Otrzymala nastepnie dyplom na Wydziale Reżyserii Muzycznej w Państwowej Wyzszej Szkole Muzycznej w Warszawie.

W latach 1968-70 studiowała muzykę elektroakustyczną w Paryżu, w Groupe de Recherchers Musicales, pod kierunkiem Pierre'a Schaeffera i Fran ois Bayle'a.

Po powrocie do Warszawy odbyła w tamtejszej uczelni studia kompozytorskie u Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego. W czasie studiów, wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW, z którą występowała na koncertach w Polsce, Szwecji, Austrii i RFN.

Od 1981 roku mieszka we Francji. Jako stypendystka Rządu Francuskiego uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w IRCAM i studiowała kompozycję u Betsy Jolas w Paryzu. Była stypendystką miasta Mannheim a także Fundacji Kościuszkowskiej studiując muzykę komputerowa w Center for Computer Research for Music and Acoustics (CCRMA) na Uniwersytecie Stanford pod kierunkiem Johna Chowninga. Prowadziła przez lata zajęcia z dziedziny muzyki elektroakustycznej w Konserwatorium w Angouleme oraz w tamtejszej Szkole Sztuk Pieknych.

Jest laureatka Konkursu Młodych ZKP (1978, wyróżnienie za ...według Pascala), Konkursu im. Webera w Dreźnie (1978, II nagroda za operę kameralną Ariadna), Konkursu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges (1980, wyróżnienia za The Waste Land i Listy do M., 1999, Prix Magistere za Aquamarina) oraz konkursu dla kompozytorek w Mannheim (1982, I nagroda za Guernikę).

Elżbieta Sikora otrzymała dwie nagrody SACEM w 1994 roku: Prix Pedagogique za utwór Chant'Europe, oraz Prix du Printemps za całokształt twórczości.

W 1996 roku otrzymała nagrodę "Nouveau Talent Musique" SACD (Stowarzyszenie Autorów i Kompozytorów Dramatycznych) w Paryżu za operę Wyrywacz serc.

W 1997 Elzbieta Sikora została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Zasług Rzeczpospolitej a w 1998 była wybrana Osobowością Radia Gdańsk.

W roku 2000 otrzymala Künstlerinnenpreise przyznaną przez miasto Heidelberg, w 2003 Wyróznienie Specjalne Jury de l'Académie du Disque Lyrique w Paryzu za Le Chant de Salomon i Eine Rose als Stütze (CD Chant du Monde).

W 2004 otrzymała od Ministra Kultury Francji tytul Chevalier dans l'ordre des Arts et des Lettres, a w 2007 roku zdobyła nagrodę Sztorm Roku w plebiscycie Gazety Wyborczej za Koncert Oliwski.

Utwory Elzbiety Sikory, dostępne w wydawnictwach: PWM, Stoklosa Editions, Chant du Monde, Ariadne Verlag, wykonywane są na całym świecie. Wiele z nich ukazało się na płytach.

Ważniejsze kompozycje:

Pieśni rozweselające serce na sopran i pięć instrumentów (1973), I Kwartet smyczkowy (1975), Guernica - Hommage a Pablo Picasso na chór (1975-79), Podróż druga na taśmę (1976), Według Pascala na trąbkę, harfę, klawesyn, wiolonczelę i recytatora (1977), Ariadna, opera kameralna (1977), Ziemia jalowa, utwór radiofoniczny wg T.S. Eliota (1979), Głowa Orfeusza I na taśmę (1981), Glowa Orfeusza II na flet i tasme (1981), Janek Wiśniewski, Grudzień, Polska (Głowa Orfeusza III) na taśmę (1981-82), Derri?re son double, opera radiofoniczna na głos, zespół instrumentalny i dźwięki elektroniczne (1983), Solo na skrzypce (1983), Cienie na orkiestre (1984-90), L'Arrache-coeur, opera (1984,1992, Rappel II na orkiestrę i transformacje (1988), Suita na wiolonczele i taśmę (1990), Suite II na klawesyn, taśmę i transformacje (1990), Chant de Salomon na sopran i zespół kameralny (1991), Géometries variables na taśmę (1991), Sekstet smyczkowy, hommage a Witold Lutosławski (Sextuor a cordes) (1993), Canzona na wiolę da gamba i zespół instrumentalny (1994-95), Suite III (baroque) na orkiestrę (1997), Omnia Tempus Habent, Gdańskie Oratorium na głos solowy-alt, chór chłopięcy, chór mieszany, organy i orkiestrę (1997), Aquamarina na taśmę (1998), In Memoriam Ursula, III Kwartet smyczkowy (1998), Lisboa, tramway 28 na saksofon i taśmę (1999), I Koncert na fortepian i orkiestrę, hommage a Frédéric Chopin (1999-2000). Short stories n°1,2,3 na organy (2001), Grain de sable, Rouge d'été, muzyka elektroakustyczna, (2002), Eine Rose als Stütze, Hörspiel (2002), "Michelangelo" Koncert na saksofon i orkiestre (2005), "Koncert Oliwski" na organy i orkiestrę (2007), "South Shore" na harfę i orkiestrę (2008)