Gdański Festiwal Muzyczny 2023

Alim Beisembayev jest laureatem I nagrody Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Leeds, którego ostatnia edycja odbyła się we wrześniu 2021 roku. Z Royal Liverpool Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Andrew Manze brawurowo wykonał Rapsodię na temat Paganiniego S.Rachmaninowa . Zdobył również Nagrodę Publiczności medici.tv oraz Nagrodę Specjalną Royal Liverpool Philharmonic Society.

Najważniejsze wydarzenia minionego sezonu 2021/22 to debiuty z Royal Liverpool Philharmonic pod dyrekcją Case Scaglione, BBC Symphony Orchestra pod dyrekcją Clemensa Schuldta, RCM Symphony Orchestra pod dyrekcją Sir Antonio Pappano i SWR Symphonieorchester Stuttgart pod dyrekcją Yi-Chen Lin. Niedawne oraz planowane koncerty to takie sale i festiwale jak Wigmore Hall, Southbank Centre, Oxford Piano Festival, Bath Mozartfest, St George's Bristol i Gdański Festiwal Muzyczny. Oprócz tournée po Europie we współpracy z Steinway Prizewinner Concerts Network planowana jest seria koncertów na Dalekim Wschodzie. We wrześniu 2021, nakładem Warner Classics, ukazała się jego płyta z utworami Scarlattiego, Ligetiego i Ravela.

Urodzony w Kazachstanie w 1998 roku, Alim Beisembayev występował wcześniej z Państwową Akademicką Orkiestrą Symfoniczną Rosji Evgeny Svetlanov, Moskiewską Orkiestrą Symfoniczną i Fort-Worth Symphony. Grał w Royal Festival Hall i Wigmore Hall. Podczas pobytu w Purcell School zdobył kilka nagród, w tym pierwszą nagrodę na Junior Cliburn International Competition W szkole Alim uczył się pod kierunkiem Tessy Nicholson i kontynuował u niej naukę w Royal Academy of Music. Obecnie kończy studia magisterskie w Royal College of Music pod kierunkiem profesor Vanessy Latarche. Jest stypendystą ABRSM, Countess of Munster, fundacji Hattori, Drake Calleja Fund i należy do programu Talent Unlimited.

"Sztuka frazowania, liryzm, niuanse, perfekcyjna kontrola dynamiki, przejrzystość i jeśli to konieczne, niesamowita wirtuozeria są w jego przypadku wybitne” - Pizzicato. „Rzadko zdarza się muzyk z tak naturalnym wyczuciem rubato i tak bogatą kolorystyką dźwieku”

Po blisko trzech tygodniach rywalizacji na najwyższym artystycznym poziomie, Dmytro Choni zdobył brązowy medal 16. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Van Cliburna (USA 2022). Wcześniej został laureatem m.in.: Leeds International Piano Competition ((Wielka Brytania, 2021) and the Bösendorfer USASU (USA, 2019) i Paloma O'Shea Santander International Piano Competition (Hiszpania, 2018).

Najbliższe wydarzenia z jego udziałem to recitale i koncerty kameralne w Wiedniu (Konzerthaus, Musikverein), recital na Festiwalu w Lucernie, debiut z Polską Filharmonią Kameralną na Gdańskim Festiwalu Muzycznym, występy z Badische Philharmonie oraz cykl rezydencji w Ede w Holandii, z recitalem solowym i recitalami w duecie ze skrzypkiem Josefem Špačkiem i wiolonczelistą Julianem Steckelem. Debiutancki album artysty wydany przez Naxos w 2020 roku z utworami Debussy'ego, Ginastery, Ligetiego i Prokofiewa otrzymał „Supersonic Award” magazynu Pizzicato i został wysoko oceniona przez międzynarodową krytykę.

Dmytro regularnie występuje jako solista z renomowanymi orkiestrami, takimi jak Royal Liverpool Philharmonic, Fort Worth Symphony Orchestra, Phoenix Symphony, RTVE Symphony, Ensemble Esperanza, Ukraine National Symphony, Castilla y León Symphony, Liechtenstein Symphony, Hamburger Camerata. Współpracuje dyrygentami jak m.in. Andrew Manze, Marin Alsop, Nicholas McGegan, Yaron Traub, Baldur Brönnimann, Pablo González, Oksana Lyniv i Lucas Macías Navarro. Występuje w takich salach jak Wigmore Hall London, Carnegie Hall Nowy Jork, Salle Cortot Paris, Musikverein Wiedeń, Minato Mirai Hall Yokohama, Flagey Brussels, Palau de la Música Barcelona, Auditorio Nacional de Música Madrid i Teatro Colón Buenos Aires.

Muzyka kameralna również stanowi ważną część działalności Dmytra. Współpracował z Cuarteto Quiroga, Quartetto di Cremona, Calidore String Quartet oraz ze skrzypkami Rudensem Turku, Jackiem Liebeckiem, Andrejem Bielowem i Mari Samuelsen, klarnecistką Sharon Kam i altowiolistą Nilsem Mönkemeyerem.

Dmytro Choni urodził się w Kijowie na Ukrainie w 1993 roku. Miał cztery lata, kiedy otrzymał pierwszą lekcję gry na fortepianie u Galiny Zaslavets. Później wyjechał na studia do Kijowa u Niny Naiditch i prof. Jurija Kota. Obecnie studiuje pod kierunkiem prof. dr Milany Chernyavskiej na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Grazu.

Świeże, momentami odkrywcze i przekonywujące zarazem interpretacje Anny Geniushene od razu zwróciły na nią uwagę jurorów i publiczność 16. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Van Cliburna (USA 2022). Szybko zdobyła także uznanie krytyki a po brawurowym wykonaniu I Koncertu b-moll P.Czajkowskiego porównano jej pianistykę z pianistyką samego Cliburna z czasów jego najwyższej artystycznej formy (Gramophone).

Do najważniejszych wydarzeń sezonu 2022–2023 należą recitale na Grand Teton Music Festival, Festival International de la Roque d'Anthéron oraz w całych Stanach Zjednoczonych. Tournée po Japonii z pianistą Andriejem Gugninem, koncerty duetów fortepianowych z Wu Hanem i Dmytro Choni na festiwalach Wolf Trap i La Musica. Występy z Litewską Narodową Orkiestrą Symfoniczną i Tajpejską Orkiestrą Symfoniczną. Koncert w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego i… narodziny jej drugiego dziecka.

Urodziła się w Moskwie w pierwszym dniu Nowego Roku 1991. W wieku siedmiu lat wystąpiła z recitalem w małej sali Filharmonii Berlińskiej. Po tym debiucie bardzo szybko pojawiła się w takich salach jak m.in. Ratusz w Leeds, Narodowa Sala Koncertowa w Dublinie, Muzeum Sztuki w Tel Awiwie, Teatro Carlo Felice w Genui, Wielka Sala Konserwatorium Moskiewskiego czy Sala Greppi w Bergamo. Występowała ze słynnymi dyrygentami, wśród których byli Marin Alsop, Edward Gardner, Nicholas McGegan, Arvo Volmer, Gintaras Rinkevičius i Valentin Uryupin. Koncertuje także jako kameralistka ściśle współpracując z Quartetto di Cremona oraz w duecie fortepianowym z mężem Lukasem Geniušasem. Stworzyła także festiwal muzyczny NikoFest.

W czasie pandemii kreatywność Anny przejawiała się w projektach internetowych, takich jak cykl recitali online dla Towarzystwa Chopinowskiego w Vancouver, udział w Sezonie Fotelowym Filharmonii Moskiewskiej czy sesjach nagraniowych dla kanału muzycznego ConSpirito. Jej debiutancka płyta została wydana w marcu 2020 roku przez LINN Records.

Jest laureatką najważniejszych międzynarodowych konkursów pianistycznych. Zdobyła m.in. III nagrodę na Konkursie Busoniego. Była również finalistką konkursów w Leeds i Czajkowskiego. Anna Geniushene ukończyła Konserwatorium im. P.Czajkowskiego w Moskwie w 2015 roku, gdzie studiowała pod kierunkiem prof. Eleny Kuzniecowej. W 2018 roku ukończyła studia magisterskie z wyróżnieniem i Advanced Diploma w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie pod kierunkiem prof. Christophera Eltona. Obecnie mieszka na Litwie z mężem oraz synami Tomasem i Markiem.

Tobias Koch za swoje muzyczne credo przyjął poszukiwanie istoty dźwięku połączone z radością odkrywania i otwartością na różnorodne doświadczenia. Jest jednym z najwszechstronniejszych i najwybitniejszych muzyków swojej generacji, zafascynowanym instrumentami historycznymi, takimi jak: klawesyn, klawikord, fortepian tangentowy, wczesne fortepiano, orfika, organy, fortepian pedałowy i romantyczny fortepian. Jest uważany za jednego z czołowych specjalistów w zakresie romantycznej praktyki wykonawczej. Zyskał międzynarodowe uznanie dzięki pionierskiemu nagraniu kompletu dzieł fortepianowych Schumanna: „Zainspirowany i inspirujący od pierwszej chwili: Tobias Koch gra Schumanna w sposób, w jaki powinien być wykonywany, aby oddać sprawiedliwość kompozytorowi – rewolucyjnie, romantycznie, z techniczną błyskotliwością, emocjonalnie bez śladu przesadnej słodyczy i pretensjonalności. Koch swoją grą wyczarowuje muzyczne obrazy, które pojawiają się w mgnieniu oka, by rozwiać się za chwilę. Ta gra porywa, przemieniając każdy takt w nowe doświadczenie.” (Radio Niemieckie MDR Figaro).

Tobias Koch nieustannie stara się dodawać wykonywanej muzyce żywych kolorów za pomocą instrumentów klawiszowych najbardziej odpowiednich do repertuaru – od Orlando Gibbonsa do Karlheinza Stockhausena. Występuje w całej Europie jako solista, kameralista, akompaniator. Jest zapraszany do udziału w najważniejszych festiwalach muzycznych organizowanych m.in. w Schlezwiku-Holsztynie, Verbier, Ludwigsburgu (Schlossfestspiele), Rheingau, Bonn (Beethoven Festival), Düsseldorfie (Schumannfestival), Lipsku (Mendelssohn Festival). W 2013 r. artysta zadebiutował na festiwalu „Chopin i jego Europa” wykonując z wielką pasją i wrażliwością XIX-wieczną muzykę polską, co zostało utrwalone w postaci płyty CD.

Artysta czerpał swoje artystyczne inspiracje kształcąc się w Niemczech, Austrii i Belgii u takich artystów, jak: David Levine, Roberto Szidon, Walter Kamper oraz Jos van Immerseel. Jest laureatem nagrody muzycznej przyznanej przez miasto Düsseldorf. Jako kameralista występuje z Andreasem Staierem, Gottfriedem von der Goltzem, Joshuą Bellem, Stevenem Isserlisem, Markusem Schäferem i Friederem Berniusem. Współpracuje ściśle z budowniczymi i konserwatorami instrumentów, jak również przy najsłynniejszych kolekcjach i największych muzeach instrumentów.

Jest wykładowcą w Robert Schumann Hochschule w Düsseldorfie oraz uczelni w Verbier i Montepulciano. Wziął udział w ponad 250 produkcjach radiowych i telewizyjnych. Artysta posiada w swoim dorobku ponad 25 płyt CD z interpretacjami dzieł Mozarta, Beethovena, Mendelssohna, Burgmüllera, Schumanna, Chopina, Liszta, Hillera, Wagnera, i Brahmsa. Koch jest również autorem wielu publikacji poruszających zagadnienia związane z praktyką wykonawczą. Występuje wyłącznie na autentycznych instrumentach historycznych. Zasiadał w jury I Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina na Instrumentach Historycznych w Warszawie (2–14 września 2018).

Dyrygent i dyrektor Polskiego Chóru Kameralnego i dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana, wykładowca kursów mistrzowskich, profesor sztuk muzycznych − jest uznawany za jednego z najwybitniejszych w Europie specjalistów w dziedzinie muzyki chóralnej.

Ceniąc kunszt artystyczny Polskiego Chóru Kameralnego i jego Dyrektora, współcześni kompozytorzy, polscy i zagraniczni (m.in. Wojciech Kilar, Krzesimir Dębski, Edward Pałłasz, Krzysztof Penderecki, Paweł Łukaszewski), już niemal 620 razy powierzyli Janowi Łukaszewskiemu dyrygowanie światowymi prawykonaniami swoich kompozycji. Współpracował m.in. z chórami Polskiego Radia, Filharmonii Krakowskiej, Filharmonii Wrocławskiej i Filharmonii Śląskiej. Występuje jako dyrygent z takimi orkiestrami jak m.in. Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Academy of Ancient Music, Akademie für Alte Musik Berlin czy Venice Baroque Orchestra. Obok Polskiego Chóru Kameralnego prowadzi także Chór Chłopięco-Męski Pueri Cantores Olivenses.

Ze swoimi zespołami koncertował niemal we wszystkich krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Chinach i Japonii. Zasiada w jury konkursów chóralnych, m.in. w Japonii, Walii, na Litwie, we Włoszech oraz Szwajcarii. Jest także jurorem konkursów kompozytorskich w Polsce, Anglii, Francji i Niemczech. Dokonał licznych nagrań dla PR i TVP (m.in. 68 ofertoriów G. P. Palestriny), a także dla niemieckich rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych. Zarejestrował ponad 80 płyt CD.

Jako pierwszy dyrygent dokonał nagrania kompletu utworów Krzysztofa Pendereckiego na chór a cappella, za które w 2010 i w 2014 roku otrzymał nagrody Orphee D’or przyznaną przez Academie du Disque Lyrique. W roku 2013 Jan Łukaszewski poprowadził nagranie 55 motetów Andrzeja Hakenbergera (1574-1627) w wykonaniu Polskiego Chóru Kameralnego i szwajcarskiego zespołu instrumentalnego Musica Fiorita.

Płyty nagrane przez Jana Łukaszewskiego były 18 razy nominowane do prestiżowej nagrody Polskiej Akademii Fonograficznej Fryderyk, a pięciokrotnie ją zdobyły − ostatnio w 2014 roku za płytę „Marian Borkowski Choral Works” w kategorii Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej.

Z jego inspiracji odbyły się m.in. Międzynarodowe Sympozja Muzyki Chóralnej, Dni Bachowskie, Festiwal Chopin w Gdańsku, a także kolejne edycje Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana.

W 2018 Jan Łukaszewski został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pianistka i pedagog. Adiunkt na Wydziale Instrumentalnym Akademii Muzycznej w Gdańsku. Absolwentka PSM I i II st. w Gdańsku w klasie fortepianu mgr. Bożeny Szurek oraz Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie fortepianu prof. Andrzeja Artykiewicza. Kameralistykę studiowała pod kierunkiem mgr. Bożeny Szull-Talar, którą ukończyła z wyróżnieniem. W roku 2013 uzyskała doktorat w Akademii Muzycznej w Gdańsku poruszający zagadnienie inspiracji muzyką barokową kompozytorów muzyki współczesnej.

Izabela Paszkiewicz-Ginter otrzymała szereg nagród, m.in. wyróżnienie w X Międzynarodowym Konkursie Duetów Fortepianowych im. F. Schuberta w Jeseniku/Czechy, wyróżnienie w I Międzynarodowym Konkursie im. Rieding-Piette.

Szczególnym osiągnięciem było zdobycie pierwszego miejsca w cieszącym się dużym prestiżem Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej im. K. Pendereckiego w Krakowie Za pracę w charakterze pedagoga i akompaniatora otrzymała ponad 20 dyplomów w konkursach krajowych oraz międzynarodowych, przyznanych przez m.in. Centrum Edykacji Artysycznej czy European Association of Music Educators and Performers&Producer Agency MIR Production 2022.

Uczniowie oraz studenci którym akompaniowała otrzymali ponad 70 nagród m.in. na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym pamięci Aleksandry Januszajtis, Ogólnopolskim Konkursie Muzyczny Koryfeusz, Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Jadwigi Kaliszewskiej, Konkursie Młodego Muzyka w Szczecinku, Ogólnopolskim Forum Młodych Instrumentalistów w Rybniku, Konkursie Fletowy im. M. Katarzyńskiego w Sosnowcu. Koncertuje w kraju i za granicą. Uprawia w szerokim zakresie kameralistykę.

Współtworzy zespół duetowy z fagocistą Mirosławem Pachowiczem, klarnecistą Andrzejem Wojciechowskim, saksofonistą Szymonem Zawodnym, oboistką Marta Różańską. Na stałe współpracuje z Polską Filharmonia Bałtycką. Jest założycielką fundacji PianoArt wspierającej promocję polskich kompozytorów. W dorobku Izabeli Paszkiewicz-Ginter mieszczą się nagrania prawykonań m. in. Władysława Walentynowicza, Zbigniewa Kruczka, Krzysztofa Olczaka, Przemysława Stanisławskiego, Józefa Świdra, Romana Palestry, Marka Czerniewicza, Manuela Salasa, Anny Rocławskiej-Musiałczyk, Krzysztofa Jurczaka.

Izabela Paszkiewicz nagrała szereg płyt z muzyka kameralną i orkiestrową, m.in Górecki, Messiaen, Schynder wyd. Dux, Baltic Music for Oboe and Piano wyd. Requiem Records, Palester, dzieła nieznane wyd. PFB.

Mirosław Pachowicz - fagocista urodzony w 1984 r. Lublinie. Tam też ukończył Szkołę Muzyczną I i II st. im. T. Szeligowskiego. W 2003 roku rozpoczął studia na Wydziale Instrumentalnym w Akademii Muzycznej w Gdańsku pod kierunkiem prof. zw. Wojciecha Orawca, a rok później – na Wydziale I tejże uczelni w specjalności teoria muzyki (promotorem pracy magisterskiej był prof. zw. dr hab. Marek Podhajski). Oba kierunki ukończył z wyróżnieniem odpowiednio w latach 2008 i 2011.

Już od pierwszych chwil po przeniesieniu się do Gdańska bardzo chętnie angażował się w działalność artystyczną. Jego największe sukcesy okresu studiów to przede wszystkim zakwalifikowanie się do grona półfinalistów dwóch międzynarodowych konkursów: I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Michała Spisaka w Dąbrowie Górniczej (2007) oraz III Międzynarodowego Konkursu Oboistów i Fagocistów w Łodzi (2008). Był także stypendystą Ministra Kultury i Sztuki w roku akademickim 2009/2010.

W ramach programu Socrates-Erasmus odbył roczne stypendium w Erasmushogeschool – Koninklijk Conservatorium w Brukseli w klasie fagotu prof. Luca Loubry’ego.

Od 2007 r. przez 15 lat pracował jako pierwszy fagocista Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. F. Chopina w Gdańsku. Odbył z nią kilka tournee zagranicznych: do Mińska i Kijowa, Chin, Rosji, Niemiec, Szwecji i USA. Grał pod batutą wybitnych dyrygentów m.in.: Maksima Vengerova, Sir Neville’a Marrinera, Michaela Zilma, Jacka Kaspszyka.

Współpracuje także z innymi orkiestrami: Elbląską Orkiestrą Kameralną, Filharmonią Gorzowską, Orkiestrą Opery Bałtyckiej w Gdańsku, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej i Polską Filharmonią Kameralną Sopot, (tournée w Niemczech z Krystianem Zimermanem jako solistą w 2014 r.). Obecnie skupia się na działalności solisty i kameralisty. Na swoim koncie ma liczne koncerty z fortepianem, organami i klawesynem. Występował także z towarzyszeniem orkiestr wykonując koncerty na fagot W. A. Mozarta, A. Vivaldiego, A. Joliveta. W 2019 r. po ponad 20 latach od gdańskiej premiery, wraz z Orkiestrą Polskiej Filharmonii Bałtyckiej prowadzonej przez J. M. Zarzyckiego, przypomniał trójmiejskiej publiczności Koncert na fagot i małą orkiestrę A. Panufnika – dzieło poświęcone pamięci bł. ks. J. Popiełuszki. Wraz z Orkiestrą Kameralną Progress we wrześniu 2021 r. przedstawił polskim słuchaczom nigdy wcześniej niewykonane w kraju dzieło Musique Élégiaque Piotra Mossa. Krajowa premiera tego niezwykłego utworu odbyła się podczas zorganizowanego z własnej inicjatywy koncertu pamięci gdańskiego bohatera – bł. ks. F. Rogaczewskiego. Wraz z zespołem wokalnym Simultaneo występował w Islandii na Skalholt Summer Concerts (2019) i jako solista zagrał partię fagotu w kompozycji T. Kõrtvisa Batlic Elegies oraz prawykonał napisany na swoje zamówienie utwór Bartosza Witkowskiej – Obrazek nr 3 – Scherzo na fagot solo. Koncert ten został zarejestrowany przez Islandzkie Radio. W 2013 roku wraz z Martą Różańską i Andrzejem Wojciechowskim utworzył Gdańskie Trio Stroikowe. Zespół koncertował w kraju i zagranicą, a jego największymi sukcesami były: zdobycie III nagrody głównej podczas Malta Music International Competition 2014 oraz I Nagrody i Nagrody Specjalnej za wykonanie kompozycji powstałej po 1960 r. na 25. Young Musician International Competition „Citta di Barletta” (Włochy).

Z zespołem występował na wielu festiwalach. Wzięli m.in. udział w III Międzynarodowym Festiwalu-Konferencji Doktorantów Muzyków w Wilnie, gdzie zaprezentowali gdańską twórczość na trio stroikowe i prawykonali Impresję z tematami ludowymi A. Rocławskiej-Musiałczyk. W 2019 wzięli udział w projekcie „Muzyka naszych czasów” odbywającym się w Europejskim Centrum Muzyki im. K. Pendereckiego w Lusławicach, gdzie dokonali premierowy kompozycji „Im Namen…” Bartosza Witkowskiego.

Występuje także w duecie ze skrzypkiem Łukaszem Peruckim (m.in. podczas Kazimierskiego Festiwalu Organowego w 2020 r. – rejestracja przez TVP3 Lublin, czy Pasymskiego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej) oraz akordeonistką Elżbietą Rosińską. Na specjalne zamówienia duetu z akordeonem powstają dedykowane im kompozycje (m.in. I. Battistona, J. Pawlaka czy Z. Pniewskiego). W 2018 r. uzyskał tytuł doktora sztuki, a rok później objął stanowisko adiunkta w Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku. Z uczelnią tą związany jest zresztą od lat. Wykłada fagot, kameralistykę i inne przedmioty specjalistyczne. Od września 2021 r. pełni funkcję prodziekana Wydziału Instrumentalnego. Prowadzi kursy, wykłady i prelekcje w kraju i zagranicą. Jest także zapraszany w charakterze jurora (m.in. podczas I Międzynarodowego Konkursu im. W. Szalonka oraz przesłuchań Centrum Edukacji Artystycznej).

We wrześniu 2019 wskrzesił klasę fagotu w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. F. Chopina w Olsztynie, która powodzeniem i sukcesami prowadzi do dzisiaj. Jest jednym z inicjatorów oraz dyrektorem artystycznym cyklu koncertowego „Muzyka Europy w kościele gdańskiej Polonii”, który od 2013 r. nieprzerwanie odbywa się w świątyni p.w. Chrystusa Króla w Gdańsku.

Jego wielką pasją są podróże i lotnictwo. Prowadzi autorskiego bloga www.wloczykij-vagabond.pl, w którym regularnie publikuje opowieści i przewodniki z dalekich i bliskich wypraw. Hobbystycznie zajmuje się także dziennikarstwem turystycznym. Jego teksty ukazywały się w miesięcznikach „Poznaj Świat”, „Together” i portalu pasazer.com.

--   Fotis/Ireneusz Skąpski --

Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Warszawie pod kierunkiem prof. Bogusława Madeya. Następnie doskonalił swoje umiejętności w wyższych szkołach muzycznych  w Niemczech i Austrii. Był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie (1971 - 1978) i Filharmonii Poznańskiej (1974 - 1980), w której pełnił funkcję dyrektora artystycznego (1978 - 1980). W latach 1978 - 1981 pełnił również funkcję I dyrygenta Theater der Stadt Bonn i Beethovenhalleorchester.

W roku 1982 r. związał swe losy z Trójmiastem, tworząc w Sopocie orkiestrę kameralną, znaną dziś pod nazwą Polska Filharmonia Kameralna.

W roku 1993 rozpoczął działalność pedagogiczną otrzymując tytuł profesora. Wykładał w Hochschule für Musik w Karlsruhe. Obecnie prowadzi klasę dyrygentury we Frankfurcie nad Menem i  od roku 2008 w Akademii Muzycznej w Gdańsku. W latach 1993-2006 był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie, z którą wiele koncertował w Polsce i za granicą oraz nagrywał dla Polskiego Radia. Brał udział w międzynarodowych festiwalach m.in.: Praskiej Wiośnie, Festiwalu Flandryjskim, Festiwalu Gran Canaria, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festiwal, Evian, Montpellier, La Chaise Dieu i w Kopenhadze.

Wojciech Rajski ma na swym fonograficznym dorobku ponad 60 płyt, nagrywanych dla takich firm jak: EMI, Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis Wifon, KOCH, DUX i wiele innych. Dokonuje również nagrań dla polskiego radia i telewizji, jak również dla niemieckich SAT 1, 3 SAT i ARD.

Akademicka Orkiestra Kameralna powstała w 1999 r. z inicjatywy ówczesnych władz Uczelni. W trosce o wszechstronne wykształcenie studentów w obszarze muzyki orkiestrowej, powołano do życia zespół realizujący cele dydaktyczne jak i artystyczne. W skład kilkunastoosobowego zespołu wchodzą wyróżniający się instrumentaliści – studenci Katedry Instrumentów Smyczkowych. Początkowo, stałą opiekę merytoryczną powierzono ówczesnym asystentom klasy skrzypiec: Andrzejowi Kacprzakowi i Pawłowi Kuklińskiemu. Od 2007 roku orkiestrę prowadzi samodzielnie Andrzej Kacprzak, który z dużym powodzeniem sprawuje funkcje koncertmistrza i dyrygenta do chwili obecnej.

Głównym założeniem sankcjonującym powstanie zespołu była potrzeba umożliwienia młodzieży akademickiej współpracy z najwybitniejszymi koncertmistrzami zespołów takich jak np: Sinfonia Varsovia, Symfonietta Cracovia, orkiestra Amadeus, orkiestra Concerto Avenna.

Na przestrzeni ponad dwudziestu lat działalności, zespół miał zaszczyt współpracować z najwybitniejszymi artystami świata sztuki. Wśród nich należy wymienić nazwiska osobowości muzycznych: Jan Stanienda, Roberta Kabara, Wiesław Kwaśny, Marek Moś, Andrzej Mysiński, Adam Klocek, Andrzej Bauer, Thanos Adamopoulos, Agnieszka Duczmal, Jonathan Sirs. Konstanty Andrzej Kulka, Tomasz Tomaszewski, Wanda Wiłkomirska, Krzysztof Węgrzyn, Mieczysław Szlezer, Brigide Lang, Łukasz Błaszczyk, Stefan Kamasa, Jacek Rafał Delekta, Zygmunt Rychert, Łukasz Borowicz, Juri Gilbo, Claudio Desderi, Paul Esswood, Przemysław Stanisławski, Wojciech Rajski.

Zespół koncertuje regularnie zarówno w sali koncertowej macierzystej uczelni, jak i wielu innych scenach w Polsce i za granicą. W roku 2002 orkiestra pod dyrekcją Jana Staniendy z wielkim powodzeniem wystąpiła na Festiwalu Mozartowskim w Lucernie (Szwajcaria), zaś w 2005 pod dyrekcją Thuringa Bram'a powtórzyła swój sukces, biorąc udział w projekcie koncertowym tamtejszego Konserwatorium Muzycznego w jednej z największych sal Europy – Konzertsaal KKL Lucern.

Akademicka orkiestra kameralna śmiało wkracza na sceny muzyczne Pomorza jak i poza jego granice, pozyskując coraz liczniejsze kręgi wiernych słuchaczy. Bierze udział w znaczących wydarzeniach muzycznych na terenie całego regionu. Zespół wykonuje kompozycje od baroku po współczesność, nie stroni również od muzyki filmowej, jazzowej czy rozrywkowej. Ma na celu współpracę z instytucjami kultury, zespołami i poszczególnymi artystami w celu stworzenia wspólnych przedsięwzięć, łączących muzykę z poezją, teatrem czy obrazem. Orkiestra otwarta jest na wszelakie działania artystyczne, wspierające i promujące muzykę a w szczególności muzykę polską.

Orkiestra kameralna Akademii Muzycznej w Gdańsku ma na swym koncie zrealizowane oryginalne i ciekawe projekty fonograficzne. Należą do nich wydane płyty: „Twórczość gdańskich kompozytorów” /DUX/, „Sturm und Drang” /DUX/, „Radosław Łuczkowski – Muzyka instrumentalna” /Wydawnictwo AM Gdańsk/, „Baczewski Guza Copland” /DUX/, Nagranie Hymnów Politechniki Gdańskiej /Wydawnictwo PG/, „Między niebem a ziemią – aMuzowe kolędowanie” /Wydawnictwo AM Gdańsk/. Od roku akademickiego 2019/2020 zespół funkcjonuje pod nazwą Camerata Gedania.

Orkiestra Kameralna Filharmonii Pomorskiej Capella Bydgostiensis powstała w 1962 roku. Zespół (początkowo Capella Bydgostiensis Pro Musica Antiqua) założył pierwszy długoletni dyrektor Filharmonii Pomorskiej, Andrzej Szwalbe. Capella bardzo szybko stała się jednym z czołowych polskich zespołów kameralnych. Od chwili powstania do lat dziewięćdziesiątych, muzykom towarzyszył oktet śpiewaków madrygalistów, występujących także w roli solistów.

Obecnie w repertuarze Capelli Bydgostiensis znajduje się kameralistyka od baroku do czasów współczesnych. Zespół wystąpił w prestiżowych salach Europy i Brazylii. Dokonał wielu nagrań radiowych, telewizyjnych oraz płytowych dla wytwórni polskich i zagranicznych. Album Grażyna Bacewicz: Symphony for String Orchestra (Ewa Kupiec – fortepian, Mariusz Smolij – dyrygent, Naxos) otrzymał w 2015 nagrodę Fryderyk w kategorii najlepszy album polski za granicą. W 2019 udziałem CB było światowe prawykonanie Sześciu pieśni do słów Adama Mickiewicza op. 18 i Dwunastu pieśni do poezji Catulle’a Mendèsa op. 22 I.J. Paderewskiego w unikatowym opracowaniu bydgoskiego kompozytora Marcina Gumieli na zamówienie Filharmonii Pomorskiej (Maciej Koczur - dyrygent, Alina Adamski - sopran).

Z okazji jubileuszu 55-lecia zespół otrzymał od Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego – Medal Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis oraz nagrodę za całokształt działalności. Rok 2022 był dla Capelli Bydgostiensis 60. sezonem działalności artystycznej.

Heathcliff Trio powstało pod koniec 2020 roku i jest efektem trwającej blisko dekadę współpracy przyjaciół z dzieciństwa Ashley Tong i Sebastiana Kolina. Muzycy studiowali razem w Yehudi Menuhin School, w której spotkali duńskiego pianistę Jonathana Siahaana. Poszukiwanie wspólnej ekspresji doprowadziło ich do spotkań z artystami tej miary co m.in. Nikolaj Szeps-Znaider, Kathryn Stott, Enrico Pace, i Barnaba Kelemen.

Koncertowali już w Danii, Austrii, Francji, Holandii, Litwie, Hiszpanii, Nowegii i Szwajcarii. W roku 2022 Heathcliff Trio zdobyło pierwszą nagrodę na IX Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej Johannesa Brahmsa Konkurs (2022) oraz dwie dodatkowymi nagrody specjalne, w tym nagrodę za najlepszą interpretację utworu Brahmsa.

W sezonie 2021/2022 Trio zadebiutowało w Wigmore Hall na finałowym koncercie Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej The Parkhouse Award. W sezonie 2022/2023 Heathcliff Trio wystąpi na m.in. Harrogate International Festival, K&M Festival Stavanger, Hobro Musikforening, Kammermusik Odense. W Polsce zadebiutuje w maju 2023 podczas Gdańskiego Festiwalu Muzycznego.

Heathcliff Trio ma obecnie siedzibę w Kopenhadze. Muzycy kontynuują studia podyplomowe pod kierunkiem Tima Frederiksena w Królewskiej Akademii Muzycznej. Trio jest także członkiem Europejskiej Akademii Muzyki Kameralnej gdzie kształci się u Johannesa Meissla, Avedisa Kouyoumdjiana, Hatto Beyerle (Alban Berg Quartet), Patrick Jüdt i Cyril Huve.

Polski Chór Kameralny Schola Cantorum Gedanensis należy do światowej elity  chórów kameralnych. Założony został w 1978 roku przez Ireneusza Łukaszewskiego, a od 1983 prowadzony jest przez jego brata Jana.

Repertuar chóru jest niezwykle obszerny – od muzyki a cappella po duże formy oratoryjne, operowe i symfoniczne. Zespół cieszy się opinią niezrównanego wykonawcy muzyki współczesnej. Dokonał niemal 650 prawykonań, dzieł mistrzów tej miary co m.in. Henryk Mikołaj Górecki, Wojciech Kilar, Krzysztof Penderecki,  Augustyn Bloch, Krzysztof Meyer, Edward Pałłasz, Andrzej Koszewski, czy Paweł Łukaszewski.

Wyjątkowa jakość brzmienia Polskiego Chóru Kameralnego gwarantuje mu współpracę z najlepszymi światowymi orkiestrami (m.in. Sinfonia Varsovia, NOSPR, Academy of Ancient Music, Divino Sospiro, Neue Düsseldorfer Hofmusik, Concilium Musicum Wien, Akademie für Alte Musik Berlin, Venice Baroque Orchestra) oraz znakomitymi dyrygentami chóralnymi, wśród których wymienić należy Erica Ericsona, Uwe Gronostaya, Stephena Laytona.

Zespół był wielokrotnie zapraszany na międzynarodowe festiwale muzyczne, takie jak Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Soundstreams, Muzyka w Starym Krakowie,  Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater, Bydgoski Festiwal Muzyczny, Gdański Festiwal Muzyczny, Warszawskie Spotkania Muzyczne, a także do Salzburga, Drezna, Berlina i Tokio. Tournées koncertowe wiodą go po niemal całej Europie, a także do USA, Kanady i Japonii. Polski Chór Kameralny występował również na jednej z największych scen muzyki współczesnej -  Muziekgebouw aan 't IJ w Amsterdamie – w ramach festiwalu TENSO Days 2016.

Oprócz ponad 80 płyt CD, kaset magnetofonowych i video, z których wiele nominowanych było do nagród fonograficznych, Polski Chór Kameralny nagrywał także dla polskich i zagranicznych rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych, m.in. dla TVP (w tym komplet 68 ofertoriów Giovanniego P. da Palestriny), a za granicą dla Dutch Radio, Sender Freies Berlin, Westdeutscher Rundfunk oraz dla ZDF (drugiego kanału niemieckiej telewizji publicznej). Jest jedynym na świecie zespołem posiadającym w swoim repertuarze wszystkie utwory na chór a cappella Krzysztofa Pendereckiego.

W 2013 Chór z towarzyszeniem szwajcarskiego zespołu instrumentalnego Musica Fiorita nagrał 55 motetów Andrzeja Hakenbergera (1574–1627) opracowanych przez Jana Węcowskiego. Dwupłytowy album z tą muzyką został wydany w październiku 2018 w renomowanej firmie wydawniczej Naxos. W lutym 2018 nakładem DUX ukazała się płyta Jubilate z muzyką Ireneusza Łukaszewskiego, założyciela i pierwszego dyrygenta Chóru. W listopadzie zaś premierę miała płyta Polska muzyka chóralna z nierejestrowanymi wcześniej utworami Juliusza Łuciuka, Augustyna Blocha, Andrzeja Koszewskiego, Wojciecha Kilara, Edwarda Pałłasza, Krzysztofa Pendereckiego oraz Pawła Łukaszewskiego. W związku z obchodzonym w 2018 roku jubileuszem 40-lecia zespołu pod koniec grudnia ukazała się jubileuszowa książka autorstwa Artura Matysa zatytułowana Polski Chór Kameralny Schola Cantorum Gedanensis (1978–2018).

Płyty Polskiego Chóru Kameralnego były 20 razy nominowane do nagrody Fryderyk, a pięciokrotnie ją zdobyły, ostatnio za Marian Borkowski Choral Works nagrodzoną   w 2014 roku w kategorii Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. Zespół jest również laureatem dwóch Orphee D’or − nagród przynawanych przez francuską Academie du Disque Lyrique za najlepsze nagranie muzyki chóralnej.

Polski Chór Kameralny Schola Cantorum Gedanensis jest Instytucją Kultury Miasta Gdańska. Należy również do Europejskiego Stowarzyszenia Profesjonalnych Chórów Kameralnych TENSO.

Polski Chór Kameralny jest organizatorem wielu projektów artystycznych, takich jak Dni Bachowskie, Międzynarodowy Festiwal Chopin w Gdańsku oraz Międzynarodowy Festiwal Mozartowski Mozartiana.

W 2018 roku Chór obchodził 40-lecia działalności artystycznej.

W lutym 1982 r. Wojciech Rajski stworzył 19-osobową orkiestrę smyczkową złożoną z młodych, utalentowanych i pełnych entuzjazmu muzyków. Pod nazwą Orkiestra Kameralna Wojciecha Rajskiego debiutowała w czerwcu, w Teatrze Muzycznym w Gdyni, a już kilka dni później otwierała festiwal Schleissheimer Sommer w Monachium i 37. Festiwal Sommerliche Musiktage w Hitzacker. Młody zespół zachwycił publiczność i krytyków, co przyniosło zaproszenia na wszystkie znaczące niemieckie festiwale i do najważniejszych sal koncertowych z Filharmonią Berlińską, salą Gasteig w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Musikhalle w Hamburgu, Salą Pleyela w Paryżu, Musikverein w Wiedniu i Concertgebouw w Amsterdamie na czele. Od 1984 r. orkiestra występuje również w składzie powiększonym z grupą dętą i nosi nazwę Polska Filharmonia Kameralna Sopot.

Pod koniec lat osiemdziesiątych zespół dawał prawie 100 koncertów rocznie, głównie w Niemczech, ale również we Francji, Austrii, Szwajcarii, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Szwecji, Danii, Luksemburgu, Anglii i w innych krajach. W 1987 r. orkiestra wyjechała na 33 koncerty do Stanów Zjednoczonych, grając m.in. w Kennedy Center w Waszyngtonie i Metropolitan Museum w Nowym Jorku. Ponownie orkiestra odwiedziła Stany Zjednoczone w 1999 r. Zespół gościł również w dalekiej Azji – w 1990 r. w Chinach i 1997 r. w Japonii.

Filharmonia koncertowała z najwybitniejszymi, światowej sławy solistami, wśród których byli m.in. – Mścisław Rostropowicz, Borys Pergamentschikow, Natalia Gutman, Irene Grafenauer, Sabine i Wolfgang Meyer, Guy Touvron, Misha Maisky, Raphael Oleg, Gil Shaham, David Geringas, Gary Karr, czy Ivo Pogorelić. Z orkiestrą stale występują i w kraju i za granicą czołowi polscy soliści.

Zespół każdego roku obecny jest na renomowanych europejskich festiwalach, a wśród nich na Schleswig-Holstein Musik Festival, Mecklenburg-Vorpommern, Rheingau Festival, Praska Wiosna, Weilburger Schlosskonzerte, Festival van Vlaanderen, La Chaise-Dieu i wiele innych. Ponad 10 razy zespół gościł na Festiwalu Muzycznym w Łańcucie i wielokrotnie w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Polska Filharmonia Kameralna od początku swojego istnienia nagrywa płyty, których ma w swoim dorobku ponad 60. Pierwsze analogowe płyty długogrające zostały nagrane już w 1983 r. dla Wifonu i Thorofonu, a od roku 1986 nagrywała także dla: EMI, Midas, Claves, Sonomaster, Opus, Mediaphon, DUX i wielu innych.

Po 15 latach oczekiwań, dzięki staraniom władz Sopotu i Bałtyckiej Agencji Artystycznej BART, Polska Filharmonia Kameralna doczekała się wspaniałej własnej siedziby w Sopocie, na terenie Opery Leśnej. Polska Filharmonia Kameralna Sopot jest instytucją kultury Miasta Sopot oraz Samorządu Województwa Pomorskiego.

Yehuda Prokopowicz (2005) i Eryk Koszela (2006) są uczniami klas fortepianu w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. W. Żeleńskiego w Krakowie. Yehuda kształci się pod kierunkiem prof. Stefana Wojtasa, Eryk pod kierunkiem prof. Olgi Łazarskiej. Ich współpraca w duecie fortepianowym rozpoczęła się w roku 2019 w klasie kameralistyki prof. Anny Boczar. Obaj pianiści są laureatami wielu konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych. Do znaczących osiągnieć Yehudy należy m.in. Grand Prix na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. I. J. Paderewskiego w Piotrowie Trybunalskim (2021), Eryk zaś jest m.in. laureatem Grand Prix na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Wilnie (2018).

Wspólnie duet bywał wielokrotnie nagradzany na konkursach: I nagroda - II Międzynarodowy Konkurs Muzyki Kameralnej Instrumental Music Performance w Toronto (2021); Grand Prix - I Międzynarodowy Konkurs Muzyki Kameralnej KraCamera (2021); Grand Prix - Ogólnopolski Konkurs Duetów Fortepianowych w Zamościu „Grajmy razem” (2022); I nagroda i nagroda specjalna - Warszawskie Forum Muzyki Kameralnej (2022); I nagroda - Międzynarodowy Konkurs Duetów FortepianowychDuettissimo (2022). W 2022 roku zostali laureatami nagrody im. Jerzego Waldorffa na Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku.

Tradycje orkiestry sięgają roku 1945 jednakże bezpośrednią poprzedniczką zespołu była, powstała w roku 1974, Gdańska Orkiestra Symfoniczna, którą po roku przemianowano na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Zygmunt Rychert. Wspólna praca młodego dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów nie tylko w Polsce ale i poza jej granicami.

Artystyczną pieczę nad orkiestrą sprawowali kolejno:
- Zygmunt Rychert ( do 1981 i 1998-2003),
- Bogusław Madey (1981-1983),
- Jerzy Salwarowski (1983-1984 Konsultant ds. artystycznych),
- Wojciech Czepiel (1984-1986),
- Wojciech Rajski (1987-1989),
- Paweł Przytocki (1989-1991),
- Janusz Przybylski (1992-1993),
- Roman Perucki (1993-1998),
- Michał Nesterowicz (2004-2008),
- Kai Bumann ( 2008- 2012),
- Ernst van Tiel ( 2012-2017),
- George Tchitchinadze ( od 2017).

Do współpracy z orkiestrą Filharmonii Bałtyckiej zapraszano wielu znakomitych dyrygentów – wspomnieć należy interpretacje muzyczne pod batutą Witolda Rowickiego, Jerzego Maksymiuka, Kazimierza Korda, Krzysztofa Missony, Karola Teutscha, Jerzego Katlewicza, Andrzeja Markowskiego, Jerzego Salwarowskiego, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Wojciechowskiego, Tadeusza Strugały, Marka Pijarowskiego, José Mario Florencio, Mirosława Błaszczyka, Tomasza Bugaja, Kaia Bumanna, Franco Ferrary, Enocha zu Gutenberga, Carlo Zecchi, Felixa Carrasco.

Filharmonia Bałtycka gościła niejednokrotnie znakomitych artystów, w gronie tym znaleźli się m.in. Ewa Pobłocka, Konstanty Andrzej Kulka, Krystian Zimerman, Krzysztof Jakowicz, Piotr Paleczny, Janusz Olejniczak, Leszek Możdżer, Piotr Pławner, Kaia Danczowska, Andrzej Bauer, Krzysztof Jabłoński, Bożena Harasimowicz, Leonard Andrzej Mróz, Jadwiga Rappé, Elżbieta Towarnicka, Vadim Brodski, Valery Oistrach, Edward Auer, Barbara Hendricks, Nigel Kennedy, Ann Murray, Lucia Aliberti, Helen Bickers.

Filharmonicy Gdańscy wielokrotnie gościli na festiwalach w Polsce i Europie - Poznańska Wiosna, Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Festiwal Muzyki Oratoryjnej w Danii, skandynawski festiwal Nordteile czy słynne Aspekte w Salzburgu. Zapraszani byli na liczne tournée koncertowe do Niemiec, Francji, Szwajcarii, Włoszech, do sal koncertowych Wiednia, Salzburga, Paryża, Berlina, Bremy, Frankfurtu czy Leningradu. Podczas XI Music Biennale w Berlinie (1987) orkiestra Polskiej Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, zdobyła Nagrodę Krytyki dla Najlepszej Orkiestry za wykonanie I Symfonii Krzysztofa Pendereckiego. W roku 1989 podczas europejskiego tournée wraz z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu orkiestra koncertowała w Monachijskiej Filharmonii, Alte Oper we Frankfurcie i Concertgebouw w Amsterdanie. Rok 1991 to koncerty z Requiem Verdiego we Francji – Tours, Marsylia, w Szwajcarii – Zurich, Bazylea, Lozanna, Berno oraz koncerty we Włoszech ukoronowane występem dla papieża Jana Pawła II. W roku 1998 orkiestra reprezentowała Polskę podczas wystawy światowej EXPO w Lizbonie.

Polska Filharmonia Bałtycka i jej muzycy inicjują i współkreują wiele wydarzeń kulturalnych Gdańska i Wybrzeża. W 1000-lecie obchodów Miasta Gdańska w roku 1997 przygotowano wraz z innymi artystami gdańskimi oprawę muzyczną uroczystej Mszy Św. w Rzymie celebrowanej przez Ojca Świętego Jana Pawła II, inaugurującej obchody milenijne Gdańska. Podczas cyklu koncertów organizowanych wspólnie z Fundacją Polsko-Niemiecką Milenijne Spotkania Muzyczne obecni byli Prezydent Niemiec Roman Herzog i Pezydent RP Aleksander Kwaśniewski.

W ramach obchodów 25-lecia Solidarności i Wydarzeń Sierpnia ’80 w Gdańsku Polska Filharmonia Bałtycka czynnie uczestniczyła w największych wydarzeniach artystycznych. Filharmonicy Gdańscy pod batutą Michała Nesterowicza wzięli udział w dwóch spektakularnych przedsięwzięciach – koncercie Jean Michela Jarre’a w Stoczni Gdańskiej zatytułowanym Przestrzeń Wolności (26.08.05) oraz światowym prawykonaniu Kantaty  o Wolności Jana A.P.Kaczmarka na Placu Solidarności pod Pomnikiem Poległych Stoczniowców (31.08.05). W 2009, w ramach Festiwalu Solidarity of Arts wykonali, pod batutą Sir Neville’a Marrinera, War Requiem B.Brittena. Koncert uświetnił światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej i 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej. Orkiestra zarejestrowała wiele nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych CD/DVD.

Z ostatnich realizacji płytowych z udziałem orkiestry wyliczyć należy nagranie w ramach XV Międzynarodowego Konkursu im. H. Wieniawskiego z udziałem maestro Maxima Vengerova, PANUFNIK in memoriam pod dyrekcją Ernst van Tiela oraz Łukasza Borowicza (płyta otrzymała nominację do nagrody FRYDERYKA 2016), Wybitni twórcy polscy: GÓRECKI + PANUFNIK pod dyrekcją Łukasza Borowicza (płyta otrzymała nominację do nagrody FRYDERYKA 2016), „War Requiem” Brittena pod batutą Sir Nevilla Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody FRYDERYKA 2011), nagranie VI Symfonii i koncertu skrzypcowego Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova czy prawykonanie i rejestrację VIVO XXX Pawła Mykietyna (2010) oraz kantatę „Genesis” pod batutą Ernsta van Tiela (2012). W roku 2014 Orkiestra odbyła tournée po Chinach, wykonując siedem koncertów w największych salach koncertowych, w tym dwukrotnie w Szanghaju i m.in. w filharmonii w Pekinie.

W roku 2015 z wielkim sukcesem wystąpiła w sali koncertowej im. P. Czajkowskiego w Moskwie oraz na Musikfestspiele Saar w Saarbrücken. W 2016 r. orkiestra odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych i wystąpiła w ramach jednego z najważniejszych festiwali w Europie Festiwalu Morza Bałtyckiego w Sztokholmie (Östersjöfestivalen).

Mykola Diadiura to ukraiński dyrygent urodzony w Kijowie. Jego kariera dyrygencka zaczęła się w 1987 r., kiedy otrzymał nagrodę specjalną Japońskiego Stowarzyszenia Dyrygentów na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim w Tokio. Po konkursie został zaproszony przez światowej sławy Seiji Ozawę na staż do Stanów Zjednoczonych, gdzie studiował u Ozawy, Bernsteina i A. Previna.

Od 1988 pracuje jako dyrygent, a od 2011 jako dyrektor muzyczny Opery Narodowej Ukrainy, w 1996 roku został głównym dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej Ukrainy. Z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej Ukrainy Mykola Diadiura odbył liczne tournée koncertowe do: Niemiec, Francji, Hiszpanii, Szwajcarii, Polski i Turcji. Od 2022 jest szefem artystycznym Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.

Mykola Diadiura został uhonorowany m.in.: tytułem Ludowego Artysty Ukrainy (1998 r.), Rycerz Orderu Sztuki i Literatury (Francja, 2005), Narodową Nagrodą im. Tarasa Szewczenki (2011 r.) i Stella d’Italia Cavaliere (Włochy 2015).

Laureatka II nagrody Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im.H.Wieniawskiego w Poznaniu 2022.
W 2012 roku wstąpiła do Moscow Tchaikovsky Conservatory, które ukończyła w 2017 roku.
W 2018 roku została rezydentką w Queen Elizabeth Music Chapel.
Otrzymała wiele nagród, m.in. I nagrody w International Violin Competition w Kazachstanie (2008), L. van Beethoven International Violin Competition w Austrii (2010), European Music Games Competition w Kazachstanie oraz International Violin and Cello Competition Riga Classic Strings w Łotwie.

--   Megane Fontaine --

George Tchitchinadze jest jednym z najbardziej lubianych artystów Gruzji, który błyskawicznie zdobył uznanie publiczności i krytyków ze względu na imponujące muzyczne umiejętności, smaki, wyobraźnię, charyzmę, a jednocześnie ciepło i wrażliwość w kontaktach z publicznością i z muzykami.

Maestro rozpoczął swoją karierę jako dyrygent operowy w 1998 roku, prowadząc Koncert Galowy w czasie Międzynarodowego Festiwalu Operowego w Tibilisi. Obecnie prowadzi klasę dyrygentury i stoi na czele Wydziału Operowego w Państwowym Konserwatorium w Tibilisi. George Tchitchinadze współpracował z kilkoma polskimi orkiestrami, takimi jak Sinfonia Iuventus, Sinfonia Varsovia czy Orkiestra Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu. W ostatnim czasie poprowadził świąteczno-noworoczne koncerty Gruzińską Orkiestra Kameralną w niemieckim Ingolstadt i z Orkiestrą Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu, z którą często koncertuje. Odbył wiele tras koncertowych, m.in. po Izraelu z Państwową Operą i Baletem Tbilisi, występując w Jerozolimie, Quiriat Haim, Herzelii i Rishon LeZion. Maestro Tchitchinadze prowadził takie orkiestry, jak Litewska Narodowa Orkiestra Symfoniczna, Litewska Narodowa Orkiestra Kameralna, Państwowa Orkiestra Symfoniczna Azerbejdżanu czy Syryjska Narodowa Orkiestra Symfoniczna.

George Tchitchinadze prowadził też orkiestrę Państwowej Opery i Baletu w Tbilisi, dyrygując między innymi „Aidą” Verdiego, „Pajacami” Leoncavalla czy „Don Giovannim” Mozarta. Współpracował także z Orkiestrą Kameralną św. Krzysztofa w ramach wileńskiego festiwalu “Alternatywy”. Pełnił też funkcję Dyrektora Muzycznego Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego w Saga (Japonia), podczas którego poprowadził sławną Orkiestrę Muzeum Ermitażu z Sankt Petersburga.

George Tchitchinadze prowadził także Duńską Radiową Orkiestrę Symfoniczną i Holenderską Orkiestrę Symfoniczną w Enschede. Maestro Tchitchinadze współpracował z Sinfonią Varsovią w Warszawie, Bilbao, Mińsku i Japonii – wraz z nią debiutował na festiwalu La Roque d' Antheron w sierpniu 2010 roku.

“Po przerwie Sinfonia Varsovia będąca w doskonałej formie, z jednolitym dźwiękiem i doskonałym wyczuciem balansu muzycznego, fascynowała w trakcie wykonania pełnej majestatu, przekonującej interpretacji V Symfonii Beethovena. Inspirujący gruziński dyrygent George Tchitchinadze, od pierwszej do ostatniej nuty precyzyjny, sprawny, o wielkim wyczuciu muzycznym, odniósł całkowity sukces. Długie owacje przyniosły skutek w postaci powtórzenia na bis finałowej części, co stało się wspaniałym zakończeniem tego niezapomnianego wieczoru”.

--   Gela Megrelidze --

Urodził się w Japonii, wychowywał po obu stronach Pacyfiku a obecnie mieszka w Europie. Od najmłodszych lat otaczała go muzyka o bardzo różnym pochodzeniu. Pierwszą miłością był jazz, potem muzyka na orkiestrę symfoniczną i wreszcie muzyka i taniec ludowy Europy Wschodniej.

Eugene regularną naukę rozpoczął stosunkowo późno, ale miał szczęście do inspirujących go mentorów i znakomitych pedagogów. Studiował dyrygenturę w Juilliard School u Jamesa DePreista, studia podyplomowe kontynuował u Jormy Panuli w Królewskiej Szkole Muzycznej w Sztokholmie. W tym czasie zdobył nagrody na kilku międzynarodowych konkursach dla dyrygentów m.in. Grzegorza Fitelberga, Georga Soltiego i Lovro von Matačića. Wkrótce potem został wybrany na szefa Nordwestdeutsche Philharmonie . Był wtedy najmłodszym szefem orkiestry w Niemczech. Krytyka określiła go mianem „konsekwentnego i opanowanego lidera orkiestry” (Berliner Morgenpost), którego charakteryzuje „prawie fanatyczna precyzja… na wzór młodego Carlosa Kleibera” (Neues Volksblatt).

Koncertował praktycznie na całym świecie z zespołami takimi jak m.in. Bruckner Orchester Linz, London Philharmonic Orchestra, Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Netherlands Philharmonic, Orchestre National d'Ile de France, Tonkunstler Orchestra, Beethoven Orchestra Bonn, Sinfonia Lahti, and the Symphony-Orchestra of the MDR Radio, Tokyo Metropolitan, Frankfurt Radio, Norwegian Radio, Adelaide, West Australian SO, Basel, Helsingborg, Gavle, Aarhus and Tampere.

W sezonie2022/2023 Eugene zadebiutuje z Orkiestrą Filharmonjii w Pradze, powróci także do Praskiej Orkiestry Symfonicznej oraz na estrady w Niemczech, Polsce, Danii, Finlandii i Szwecji. Wystąpi z takimi solistami jak Isabelle Faust, Ronald Brautigam i Oliver Triendl. Wcześniej koncertował z artystami tej miary co m.in. Mischa Maisky, Alban Gerhardt, Leif Ove Andsnes, Vilde Frang, Hyeyoon Park, Baiba Skrida,Hakan Hardenberger, Roland Pontinen, Lucas Debargue, Alessio Bax, Inon Barnatan, Arabella Steinbacher i Lise de la Salle. Eugene Tzigane jest głównym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Orkiestry Symfonicznej w Kuopio w Finlandii.

--  Neda Navaee --

Orkiestra Symfoniczna powstała w 1946 roku. Po dwunastu latach zyskała stałą siedzibę w gmachu Filharmonii Pomorskiej.

Orkiestrę współtworzyli i prowadzili: Robert Satanowski, Zbigniew Chwedczuk, Witold Krzemieński, Antoni Wit, Tomasz Bugaj, Mieczysław Nowakowski, Jerzy Salwarowski, Michael Zilm, Roman Kofman, Marek Pijarowski,  Tadeusz Wojciechowski, Kai Bumann i Mykola Diadiura.

Dowodem artystycznej pozycji tego zespołu muzyków, są ich koncerty z wybitnymi dyrygentami i kompozytorami. Są wśród nich: Ernest Ansermet, Roberto Benzi, Benjamin Britten, Aram Chaczaturian, Riccardo Chailly, Juozas Domarkas, Jerzy Katlewicz, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Witold Lutosławski, Jerzy Maksymiuk, Krzysztof Penderecki, Kurt Redel, Witold Rowicki, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Saulius Sondeckis, Leopold Stokowski, Tadeusz Strugała, Carlo Zecchi.

Z aplauzem i wyrazami uznania w recenzjach, spotkały się występy Orkiestry m.in. we Włoszech, Austrii, Danii, Francji, Niemczech, Hiszpanii, Szkocji, Szwajcarii, Rosji, Korei Południowej i na Cyprze.

Orkiestra występowała w renomowanych salach koncertowych Filharmonii Berlińskiej, Konzerthaus Berlin i w Złotej Sali Musikverein we Wiedniu. 

Zespół wielokrotnie gościł na krajowych i zagranicznych festiwalach muzycznych, takich jak: Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Berliner Festwochen, International Summer Festival Ljubljana, Schweriner Musiktage, Frankfurter Festtage der Musik.

Muzycy Orkiestry Symfonicznej FP na zamówienie krajowych i zagranicznych firm płytowych,  nagrali między innymi: Symfonie Yuna (dla Bild-Kunst w Bonn), „Łańcuch II” Lutosławskiego (płyta wyróżniona nagrodą Diapason d’Or, Thorofon), dzieła Szymanowskiego (dla wytwórni DUX), płyty dla Polskich Nagrań, Veritonu, CPO Osnabrück i Naxos. 

W 2013 roku z okazji jubileuszu 60-lecia Filharmonii Pomorskiej, Orkiestra pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka, nagrała Symfonię h-moll „Polonia” Ignacego Jana Paderewskiego (DUX).

29 czerwca 2018 roku,  podczas obchodów 100 Lat Niepodległości Polski, zagrano„Requiem” Mozarta, dedykowane Patronowi Filharmonii w  77. Rocznicę Jego śmierci. Wystąpiła Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Pomorskiej, czołowi polscy soliści,  oraz poznański Chóru Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego pod dyrekcją Kaia Bumanna. Koncert odbył się w warszawskiej Bazylice Archikatedralnej pw. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Warszawie, w miejscu spoczynku wspólnego patrona Filharmonii i poznańskiej Uczelni.

Ważnym wydarzeniem były obchody 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej uświetnione trzema koncertami Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Pomorskiej z udziałem solistów i Chóru Singakademie Frankfurt (Oder) w Poczdamie, Bydgoszczy i Toruniu w 2019 roku. Liczna publiczność wysłuchała dzieła Wojciecha Kilara - Missa pro pace, pod dyrekcją Rudolfa Tierscha.

W lutym 2020 roku Orkiestra Symfoniczna wraz z Chórem Berliner Cappella pod dyrekcją Sergi Gili Solé wystapiły w Filharmonii Berlińskiej. W programie znalazły się takie kompozycje jak Brahms - Schicksalslied op. 54, Nanie op. 82 i Gija Kantscheli - "Styks" na altówkę, chór i orkiestrę.