Włodzimierz Nahorny

Rezydent Festiwalu

Postać nie mająca sobie równej na polskiej scenie jazzowej. Pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer muzyki jazzowej, rozrywkowej, teatralnej i filmowej. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie. Już w  czasie studiów, w 1959 r. założył własny zespół - kwartet Little Four. W tym samym roku zaczął występować również z formacją North Coast Combo, z którą współpracował przez dwa lata. Grał także na klarnecie w zespole jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band oraz w Orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej.

W 1962 zadebiutował na festiwalu Jazz Jambore w Warszawie jako solista saksofonista w big bandzie Jana Tomaszewskiego.Od tego czasu występował tam wielokrotnie , głównie z sekstetem Andrzeja Trzaskowskiego. Jako pianista współpracował również z zespołami Ryszarda Kruzy i Alojzego Musiała. W 1965 założył własne trio, z którym po raz pierwszy wystąpił na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, podczas którego zespół otrzymał   I nagrodę, a Włodzimierz Nahorny  I nagrodę indywidualną i wyróżnienie za kompozycję Zbyszek. W 1966, podczas Światowego Konkursu Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu, został uhonorowany II nagrodą, a rok później, także w Wiedniu, odebrał z rąk Duke'a Ellingtona I nagrodę indywidualną oraz II nagrodę dla swojego tria. Dwukrotnie, w roku 1972 i 1973, zdobył I nagrodę na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Jest kompozytorem najsłynniejszej, powojennej, polskiej piosenki Jej Portret. Ma na swoim koncie współpracę z legendarnym gdańskim Bim-Bomem, z zespołem , Andrzeja  Kurylewicza, i wreszcie z zespołem Breakout w okresie  największej jego  popularności. Ostatnie lata to okres ogromnej aktywności, płyty: Ich Portret, Kolędy na cały rok, Piosenki Lwowskie, Nahorny - Szymanowski - Mity, Nahorny – Chopin - Fantazja Polska, Nahorny - Karłowicz - Koncert, Nahorny Trio Dolce far niente... i nic więcej, Śpiewnik Nahornego, Chopin Genius Loci: Nahorny Sextet.

Jego muzyka to poezja, romantyzm, refleksja, język niedefiniowalny i nieprzewidywalny.

W maju 2009 Włodzimierz Nahorny obronił pracę doktorską pot tytułem  Twórczość Fryderyka Chopina jako źródło inspiracji w muzyce jazzowej.

Jest osobowością niedefiniowalną. Jego życiorys to niemal cała historia polskiego jazzu.   Od samego początku kariery, od debiutu, wzbudza powszechne uznanie. Wybitny, niepowtarzalny kompozytor, jeden z pierwszych polskich multiinstrumentalistów. Jego idiom to pojęcie tak szerokie jak nieskończony jest wachlarz jego artystycznych doświadczeń. Jest człowiekiem o niespotykanej wrażliwości i skromności, jednocześnie pełnym energii i nowatorskich koncepcji. Przez krytyków nazwany Chopinem jazzu.