• Wojciech Kołaczyk -   skrzypce
  • Dariusz Groblewski -  skrzypce
  • Zbigniew Szczęch - altówka
  • Michał Litwa - wiolonczela

 

 

 

Muzycy kwartetu smyczkowego Barock Quartet koncertują wspólnie od ponad 10 lat. Przez ten czas zagrali setki koncertów w Polsce i Europie w wielu prestiżowych salach m.in. w Muzeum Ermitaż w St. Petersburgu, w Filharmoniach Narodowych w Wilnie i w Warszawie, w Teatrze Strindberga w Sztokholmie, w Kościele w Skale w Helsinkach, w ratuszu w Lyon, a także w Hamburgu, Edynburgu, Londynie, Barcelonie oraz innych miastach europejskich.  

Uczestniczyli w wielu europejskich festiwalach muzycznych, m.in. Carlscrona Chamber Music Festival, Malar International Music Festival (Szwecja), Christopher Summer Festival w Wilnie, Gdański Festiwal Muzyczny. Mieli zaszczyt reprezentować Polskę podczas Międzynarodowych Targów Muzycznych MUSICORA w Paryżu (2004).

Wielokrotnie brali udział w koncertach organizowanych przez Instytuty Kultury Polskiej, konsulaty i ambasady RP. Nagrali wspólnie wiele płyt. Brali również udział w nagraniach jako muzycy sesyjni. W 2006 roku muzycy uhonorowani zostali nagrodą Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego „za wzbogacanie dziedzictwa kulturalnego województwa”. Są gospodarzami bydgoskiego Festiwalu Muzyki Kameralnej Muzyka u Źródeł.

W repertuarze zespołu znajdują się utwory światowych klasyków: Bacha, Haendla, Vivaldiego, Mozarta, a także kompozytorów tworzących w XIX i XX wieku.

Muzycy w doskonały sposób łączą muzykę klasyczną z rozrywkową - z entuzjazmem przyjmowane są ich jazzowe interpretacje klasyków.

Nelson Goerner

Urodzony w San Pedro (Argentyna), należy do grona najwybitniejszych pianistów swojego pokolenia; doskonały solista i ceniony kameralista.

Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem Jorge Garrubby, kontynuował ją w Konserwatorium w Buenos Aires u Juana Carlosa Arabiana i Carmen Scalcione.

W 1986 roku zdobył I nagrodę na Konkursie Pianistycznym im. Franciszka Liszta w Buenos Aires. Na jego niepospolity talent zwróciła uwagę Martha Argerich, dzięki której otrzymał stypendium CIMAE – Art and Science Foundation i Mozarteum Argentino – oraz rozpoczął studia w konserwatorium w Genewie. Ukończył je z najwyższym wyróżnieniem w klasie Marii Tipo (1990). Tego samego roku zdobył I nagrodę na konkursie pianistycznym w Genewie. Od czasu tego sukcesu występuje regularnie w największych salach koncertowych Europy, Japonii i obu Ameryk. Wrześniowe wydanie miesięcznika „BBC Music” z 1998 roku, przedstawiając kilkuzdaniowe charakterystyki ponad 250 postaci światowego życia muzycznego i próbując odpowiedzieć na pytanie „Who is Who in Music”, umieściło Nelsona Goernera w grupie „new blood”, obejmującej tych artystów młodego pokolenia, którzy są najbliżsi największym mistrzom.

Pianista występował w całej Europie na festiwalach m.in. w Salzburgu, La Roque d’Anthéron, La Grange de Meslay, Edynburgu, Szlezwiku-Holsztynie, Verbier, i w takich słynnych salach koncertowych, jak: Musikverein, Concertgebouw, South Bank Centre, Wigmore Hall, Teatro Colón. Współpracował z wybitnymi dyrygentami: Clausem Peterem Florem (Philharmonia Orchestra), Andrew Davisem (Deutsche Symphonie Orchestra), Emmanuelem Krivine’em (London Philharmonic Orchestra), Markiem Elderem (Hallé Orchestra), Neemi Järvim i Raphaelem Fruhbeckiem de Burgos (Orchestre de la Suisse Romande), Fabio Luisim (NHK Symphony Orchestra), a także z Wiener Philharmoniker i Sinfonią Varsovią. Wśród solistów i zespołów, z którymi Nelson Goerner współpracuje jako znakomity kameralista, są m.in. Janine Jansen, Julian Rachlin, Steven Isserlis, Gary Hoffman, Vadim Repin, Sophie Koch i Takács Quartet. Artysta występuje również w repertuarze na dwa fortepiany razem z Marthą Argerich, Alexandrem Rabinovichem oraz ze swoją żoną, Rusudan Alavidze. Artysta koncertuje z wieloma znakomitymi orkiestrami, m.in. Orchestre de la Suisse Romande, Deutsches Symphonie Orchester, London Philharmonic Orchestra, Los Angeles Philharmonic Orchestra, Nową Moskiewską Orkiestrą Symfoniczną, Royal Scottish National Orchestra, Montreal Symphony. Regularnie występuje podczas słynnych londyńskich koncertów promenadowych „BBC Proms”, gdzie zadebiutował w sierpniu 2003 roku.

Jako jeden z nielicznych wirtuozów Nelson Goerner wykonuje w jednym programie oba koncerty fortepianowe Johannesa Brahmsa. Jego płyta z muzyką Chopina stała się sensacją na rynku fonograficznym (EMI). Na płytach Cascavelle Disques utrwalił poza muzyką Chopina utwory Rachmaninowa (m.in. II Sonata i Etiudes-Tableaux) oraz Liszta (12 Études d’exécution transcendante) oraz Busoniego. W Polsce ukazało się jego nagranie wydane przez CD Accord z Koncertem e-moll oraz Fantazją na tematy polskie Chopina z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda. W dyskografii artysty znajduje się również płyta DVD z kompozycjami Beethovena oraz Chopina zarejestrowana podczas festiwalu w Verbier. Nagrania Goernera na instrumentach historycznych w ramach serii „The Real Chopin” dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina zostały wyróżnione nagrodami Diapason d’Or, a wydana przez wytwórnię Wigmore Hall Live płyta z dziełami polskiego kompozytora w kategorii muzyki instrumentalnej była oceniona jako „Choice of the Month” przez „BBC Music Magazine”. W ostatnim czasie ukazała się płyta z dziełami Debussy’ego wydana przez Outhere/ZigZag Territoires, która również zdobyła nagrodę Diapason d’Or, w roku 2013.

Artysta w roku 2014 został powołany do Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, a w 2015 roku będzie członkiem Jury XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.

Wojciech Rajski

   Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Warszawie pod kierunkiem prof. Bogusława Madeya. Następnie doskonalił swoje umiejętności w wyższych szkołach muzycznych  w Niemczech i Austrii. Był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie (1971 - 1978) i Filharmonii Poznańskiej (1974 - 1980), w której pełnił funkcję dyrektora artystycznego (1978 - 1980). W latach 1978 - 1981 pełnił również funkcję I dyrygenta Theater der Stadt Bonn i Beethovenhalleorchester.

   W roku 1982 r. związał swe losy z Trójmiastem, tworząc w Sopocie orkiestrę kameralną, znaną dziś pod nazwą Polska Filharmonia Kameralna.

   W roku 1993 rozpoczął działalność pedagogiczną otrzymując tytuł profesora. Wykładał w Hochschule für Musik w Karlsruhe. Obecnie prowadzi klasę dyrygentury we Frankfurcie nad Menem i  od roku 2008 w Akademii Muzycznej w Gdańsku. W latach 1993-2006 był dyrektorem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie, z którą wiele koncertował w Polsce i za granicą oraz nagrywał dla Polskiego Radia. Brał udział w międzynarodowych festiwalach m.in.: Praskiej Wiośnie, Festiwalu Flandryjskim, Festiwalu Gran Canaria, Festspiele Europäische Wochen Passau, Schleswig-Holstein Musik Festiwal, Evian, Montpellier, La Chaise Dieu i w Kopenhadze.

   Wojciech Rajski ma na swym fonograficznym dorobku ponad 60 płyt, nagrywanych dla takich firm jak: EMI, Chant du Monde, Claves, Thorofon, Tacet, Midas, Bis Wifon, KOCH, DUX i wiele innych. Dokonuje również nagrań dla polskiego radia i telewizji, jak również dla niemieckich SAT 1, 3 SAT i ARD.

 

 

Polska Orkiestra Radiowa

Historia Polskiej Orkiestry Radiowej sięga lat przedwojennych, po wojnie, już w 1945 roku orkiestrę objął Stefan Rachoń, skrzypek i dyrygent, kolejno dyrektorami artystycznymi Orkiestry PR byli: Włodzimierz Kamirski, Jan Pruszak, Mieczysław Nowakowski.   Za kadencji Tadeusza Strugały (1990 - 1993) orkiestra uzyskała dzisiejszą nazwę i przeniosła się do nowej siedziby – Studia Koncertowego Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. W latach 1993-2006 szefem artystycznym Polskiej Orkiestry Radiowej był Wojciech Rajski. W marcu 2007 na stanowisko dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Radiowej został powołany Łukasz Borowicz, który prowadził Orkiestrę do 31 stycznia 2015. Nagrana wspólnie płyta z udziałem Dominika Połońskiego otrzymała w 2007 nagrodę Fryderyka. Sezon koncertowy 2007/2008 Polska Orkiestra Radiowa zainaugurowała koncertowym wykonaniem opery Falstaff Verdiego, a w marcu 2008 podczas 12. Wielkanocnego Festiwalu im. Ludwiga van Beethovena wykonała operę Lodoïska Cherubiniego przygotowaną pod opieką artystyczną Christy Ludwig. Obie te opery zostały wydane przez Polskie Radio na płytach kompaktowych, a nagranie Lodoïski było nominowane do nagród Midem Classical i Fryderyk.

Stało się tradycją, że Polska Orkiestra Radiowa pod dyrekcją Łukasza Borowicza swoje kolejne sezony artystyczne inauguruje koncertowym wykonaniem nieznanych lub zapomnianych oper polskich kompozytorów. I tak zostały już wykonane: Maria Romana Statkowskiego (sezon 2008/2009), Flis Moniuszki (dla uczczenia 190. rocznicy urodzin kompozytora w 2009), Monbar czyli Flibustierowie Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego (opera przypomniana w 2010 po ponad 150 latach od premiery), Legenda Bałtyku Feliksa Nowowiejskiego (inauguracja sezonu 2011/2012), Zemsta za mur graniczny Zygmunta Noskowskiego z librettem kompozytora wg komedii Aleksandra Fredry (inauguracja sezonu 2013/2014) oraz kolejna opera Moniuszki Verbum nobile . Na płytach Polskiego Radia ukazały się dotychczas Maria Statkowskiego i Monbar czyli Flibustierowie Dobrzyńskiego. Dla uczczenia 100. rocznicy urodzin i 40. rocznicy śmierci Grażyny Bacewicz zostały nagrane jej 3 koncerty skrzypcowe, z solistką Joanną Kurkowicz i Uwertura (dla wytwórni Chandos Records) oraz opera radiowa Przygoda króla Artura (wydana na CD przez Polskie Radio).

Orkiestra zaprezentowała również, z międzynarodową obsadą solistów, operę Bezdomna jaskółka Szymona Laksa w oryginalnej wersji francuskiej (po raz pierwszy w Polsce) i balet Karola Rathausa Zakochany lew (2010); utwory są dostępne na CD. Nawiązana w 2008 roku współpraca z Wielkanocnym Festiwalem Ludwiga van Beethovena owocuje corocznym udziałem zespołu w cyklu prezentującym podczas koncertów mniej znane opery, które wydawane są także na płytach. Po Lodoïsce Cherubiniego zostały wykonane: Berggeist Spohra (2009), Euryanthe Webera (2010), Maria Padilla Donizettiego (2011), Miłość do trzech królów ( L’amore dei tre re ) Italo Montemezziego (2012), Simon Boccanegra Verdiego (2013) oraz Ifigenia na Taurydzie Glucka (2014). Radiowe rejestracje utworów Andrzeja Panufnika pod dyrekcją Łukasza Borowicza zostały wydane na 4 płytach wytwórni cpo, w styczniu 2015 wydanie to zostało uhonorowane International Classical Music Award (ICMA). W najbliższym czasie będą kontynuowane nagrania z wybitnymi polskimi śpiewakami. Są już dostępne 2 płyty z Piotrem Beczałą (Orfeo), Mariuszem Kwietniem (harmonia mundi) i z Arturem Rucińskim (Polskie Radio).  

W lutym 2015 na stanowisko Dyrektora Artystycznego POR został powołany Michał Klauza. Pod nową dyrekcją Zespół kontynuuje dotychczasową linii programową, prezentując i nagrywając zapomniane utwory. I tak bieżący sezon rozpoczął się wykonaniem opery Michała Kleofasa Ogińskiego Zelis i Valcour, czyli Bonaparte w Kairze, a dla Programu 2 PR zostały utrwalone utwory Grażyny Bacewicz skomponowane na zamówienie Polskiego Radia i Suite romantique Józefa Wieniawskiego. Są to premierowe nagrania tych dzieł w wersji cyfrowej.

Sinfonietta Pomerania

Jest nowym, wyjątkowym zjawiskiem w przestrzeni kultury muzycznej Pomorza. Tworzą ją wybitni trójmiejscy instrumentaliści, nierzadko laureaci krajowych i międzynarodowych konkursów muzycznych, na co dzień  realizujący również karierę solową.
Członków orkiestry połączyła wspólna idea utworzenia nowoczesnego zespołu, otwartego na różnorodne muzyczne kierunki oraz tendencje twórcze i wykonawcze. Sinfonietta Pomerania występuje w różnorodnej obsadzie, która w zależności od wykonywanego programu przybiera formę kameralną lub orkiestrową.
Muzycy Sinfonietty specjalizują się w repertuarze muzyki najnowszej i prawykonaniach. Efektem tego jest m.in. bliska współpraca z lokalnym środowiskiem kompozytorskim, z którego wywodzą się założyciele zespołu: Andrzej Dziadek oraz Tadeusz Dixa, będący również dyrygentem orkiestry.

Cappella Gedanensis

Powołany do życia w 1981 r. zespół Cappella Gedanensis – wówczas jako Zespół Muzyki Dawnej Cappella Gedanensis – to rozpoznawalna nie tylko na Pomorzu i w całej Polsce, ale także na świecie wizytówka grodu nad Motławą, jak i naszej ojczyzny.Po wielu latach niebytu Kapela Rajców Miejskich, która pierwotnie powstała ok. 1560 r., czyli w czasach świetności Rzeczypospolitej, a przestała istnieć w 1750 r. – ponownie zaistniała dzięki prof. Alinie Kowalskiej - Pińczak.

Zespół Muzyki Dawnej Cappella Gedanensis początkowo przyjął kierunek działania oparty na opracowywaniu dzieł muzyki gdańskiej, działalności koncertowej i nagraniowej. Muzykolodzy Akademii Muzycznej oraz muzycy Cappella Gedanensis podjęli się zadania opracowywania na podstawie manuskryptów dzieł kompozytorów gdańskich tworzących na przełomie XVII – XVIII wieku.

Świadomość przebogatej spuścizny muzyki barokowej Gdańska, podówczas najbogatszego materialnie miasta w Polsce, postawiła przed rozpoczynającą działalność Cappellą Gedanensis niełatwe zadanie. Lata pracy muzyków udowodniły, że wiekowa marka gdańskiego zespołu została nie tylko przywrócona współczesności poprzez odkrycie na nowo arcydzieł sprzed wieków, ale i umocniona przez nowe projekty.

W dorobku repertuarowym Cappelli Gedanensis znalazły się zatem dzieła takich mistrzów gdańskich jak: Franciscus de Rivulo, Paul Siefert, Kaspar Fórster, Crato Bűthner, Christpoh Werner, Nicolaus Zangius, Johann Valentin Meder, Theophil Andresa Volckmar, Maximilian Dietrich Freislich, Johann Balthazar Christian Freislich. Pierwszy z wymienionych muzyków, Franciscus de Rivulo, to zarazem też i pierwszy kapelmistrz Kapeli Rajców Miejskich. Zespół podjął się także trudu przybliżania swoim słuchaczom wielkich arcydzieł oratoryjno – kantatowych baroku europejskiego. Warto przy tym wspomnieć o utworach takich kompozytorów jak: Georg Friedrich Händel, Jan Sebastian Bach, Antonio Vivaldi, Giovanni Baptista Pergolesi, Walfgang Amadeus Mozart, Franz Schubert czy Joseph Haydn.

W roku zespół otrzymał status instytucji kultury Miasta Gdańska – jako kontynuatora tradycji Kapeli Rajców Miejskich. Ciekawostką jest, że Kapela Rajców Miejskich miała w swojej historii aż 16. kapelmistrzów, różnych narodowości, jednakże samych mężczyzn. Swoistym zatem signum temporis nowych narodzin zespołu jest fakt, że kolejnym – 17. kapelmistrzem, została założycielka zespołu prof. Alina Kowalska – Pińczak – pierwsza kobieta na tym stanowisku.

O poziomie artystycznym zespołu Cappella Gedanensis świadczą dziesiątki wydanych płyt, w tym dwie płyty, które uzyskały status platynowych, tj. Cztery Pory Roku Antonio Vivaldiego i Kolędy Nowy Rok u Ojca Świętego Jana Pawła II, a także płyta z nagraniem Stabat Mater Luigi Boccheriniego (z udziałem Agnieszki Tomaszewskiej), która była nominowana do Nagrody Fryderyk 2008 r.

Niekwestionowane osiągnięcia to m. in. również udział w licznych festiwalach międzynarodowych, m. in. Festiwal Radiowy WDR w Herne, Schwabisch Gműnd (Spalt, Niemcy), Wratislavia Cantans, Festiwal Muzyki Dawnej (Bruksela), Festiwal Muzyki Barokowej (Niemcy, Litwa, Polska), Royal Music Festiwal (Sztokholm), Festiwal Chóralny (Brema), czy Festiwal Muzyki Sakralnej w Abu – Gosh w Izraelu, gdzie zespół nie tylko porwał publiczność, podczas wykonania Glorii Antonio Vivaldiego, ale także sama interpretacja została uznana za wzorcową.

Występy Cappelli Gedanensis na festiwalach, koncertach, czy przy okazji innych prestiżowych wydarzeń, w wielu państwach Europy i świata, m. in. w tak dalekich, jak Chiny czy USA, to nie tylko okazja do zaprezentowania baroku gdańskiego. Zespół promuje jednocześnie miasto, które w swojej 1000 – letniej już historii, przez ponad 700 lat, związane było z Polską. Nic dziwnego, że najważniejsze wydarzenia nie mogą się obyć bez Cappelli Gedanensis. Wśród nich wspomnieć należy m. in. pobyt w Gdańsku Księcia Karola – następcy tronu brytyjskiego, Margaret Thatcher, Vaclava Clausa, czy Güntera Grassa. Poza granicami Polski Cappella Gedanensis koncertowała m. in. podczas spotkania Lecha Wałęsy z JKW Małgorzatą II w Kopenhadze, występowała także przed JKW Szwecji Karolem Gustawem XVI. Zespół nie tylko uświetniał imprezy, ale wzbudzał też żywe zainteresowanie ich uczestników.

Wśród znamienitych osób, przed którymi występowała Cappella Gedanensis – miejsce osobne i wyjątkowe – zajmuje papież Polak, św. Jan Paweł II. Cappella Gedanensis kilkakrotnie zapewniła oprawę muzyczną spotkaniom i mszom św. podczas pielgrzymek papieża Jana Pawła II do ojczyzny. Zespół miał także zaszczyt dwukrotnego koncertowania w czasie uroczystości w bazylice św. Piotra w Rzymie, po raz pierwszy w 1997 r. na 1000 – lecie chrztu Gdańska i następnie w 1999 r. podczas uroczystości ogłoszenia św. Brygidy Szwedzkiej patronką Europy.

Cappella Gedanensis wielokrotnie koncertowała w najważniejszych polskich centrach muzycznych m. in. w Filharmonii Narodowej w Warszawie, w Krakowie, Wrocławiu, Toruniu, Poznaniu, Włocławku, na zamku w Łańcucie i wielu innych, a także w mniejszych ośrodkach, małych miasteczkach i wsiach.

Zespół prowadzi także szereg projektów nastawionych na współpracę międzynarodową, realizując, np. projekty z Reinhardem Goebelem (Musica Antiqua Köln), Kwintetem Filharmoników Berlińskich, Triem Sigiswalda Kuijkena, czy z Zespołem Capilla Flamenca.

Cappella Gedanensis jest jednym z nielicznych zespołów w Europie który gra na instrumentach dawnych oraz współczesnych.

Paul Esswood

Paul Esswood – Brytyjczyk z urodzenia – jest jednym z wiodących światowych kontratenorów. Pracował w teatrach operowych na terenie Europy i Ameryki. Był też pierwszym kontratenorem, który wystąpił w mediolańskiej La Scali. Brał udział w historycznym wystawieniu cyklu Monteverdiego w operze w Zurychu pod kierunkiem Harnoncourta i Ponnelle, który został nagrany i sfilmowany dla potrzeb telewizji. Pojawiał się na festiwalu w Salzburgu, występując w oratoriach „Jephta” i „Saul” Handla oraz w „Orfeuszu” Monteverdiego. W operze w Kolonii wykonywał partię Oberona w tamtejszej inscenizacji „Snu nocy letniej” Brittena. W tytułowych handlowskich rolach występował zaś w „Admeto” na festiwalu Handla w Karlsruhe oraz w „Riccardo Primo” w Royal Opera House, Covent Garden podczas festiwalu English Bach.

Kilka ról zostało napisanych specjalnie dla niego np.: tytułowa w operze „Akhnaten” Philipa Glassa (Stuttgart) i Śmierci w „Raju utraconym” Pendereckiego (Chicago; Mediolan, La Scala; Stuttgart). Niedawno występował jako Seff w „Schlafes Bruder” Herberta Willi na światowej premierze w Zurychu, a następnie w pierwszej austriackiej inscenizacji w Innsbrucku.

Jako śpiewak koncertowy i recitalowy, Paul Esswood pracuje w najważniejszych światowych centrach muzycznych: Londynie, Edynburgu, Berlinie, Frankfurcie, Paryżu, Wiedniu, Amsterdamie, Sztokholmie, Nowym Jorku, Waszyngtonie, Los Angeles oraz występuje na prestiżowych festiwalach takich jak: Salzburg, Graz, Aix-en-Provence, Three Choirs i na Londyńskich Koncertach Promenadowych. Jego repertuar jest bardzo obszerny – zawiera główne dzieła Bacha, Handla, Purcella, Monteverdiego, Mozarta, Haydna, Schuberta i Schumanna, jak i kompozytorów współczesnych, np. Alfreda Schnittkego „Faust Canatata” (światowa premiera w Wiedniu) i II Symfonia „św. Florian” (światowa premiera w Londynie) oraz Krzysztofa Pendereckiego „Magnificat” i „Raj utracony”.

Paul Esswood uczestniczył w ponad stu pięćdziesięciu nagraniach płytowych, w tym oper Monteverdiego, utworów Bacha: „Pasja wg. św. Mateusza”, „Oratorium bożonarodzeniowe”, „Magnificat”, „Msza h-moll” oraz projekcie wytwórni Teldec kompletu kantat pod dyrekcją Harnoncourta i Leonhardta. Jego czwarte nagranie „Mesjasza” Handla powstało z towarzyszeniem chóru Mormon Tabernacle Choir z Utah pod batutą Davida Willcocksa. Pod dyrekcją Rogera Norringtona zrealizował nagranie video ody Purcella z 1692 pt. „Hail, Bright Cecilia”. Nagrał też dla telewizji CBS swoje wykonanie roli tytułowej opery Philipa Glassa „Akhnaten”. Jego płyty solowe zawierają pieśni Purcella, cykle Schumanna „Dichterliebe” i „Liederkreis” op.39, „Songs to my Lady” (angielskie pieśni lutniowe) oraz Brittena „Abraham and Isaac” i „Folksongs”.

Jako nauczyciel jest profesorem wokalnej interpretacji barokowej w Royal Academy of Music, udziela też kursów mistrzowskich na całym świecie. Jest gościnnym profesorem interpretacji wokalnej w gdańskiej Akademii Muzycznej. Jest honorowym członkiem Royal Academy of Music (Królewskiej Akademii Muzycznej), a w 1992 otrzymał niemiecką nagrodę im. Handla.

Regularnie występuje z męskim zespołem wokalnym Pro Cantione Antiqua (którego jest członkiem i założycielem), jak i z zespołem The Musicke Companye. Często współpracuje z klawesynistką Helen Rogers i światowej sławy lutnistą Jungenem Hubscherem.

Wykorzystując swoje znaczne doświadczenie na polu barokowej wokalistyki, Paul Esswood rozpoczął też karierę jako dyrygent. W Anglii prowadził wykonania oper Purcella „The Fairy Queen”, „Król Artur” i „Dydona i Eneasz”, oratoria Handla “Mesjasz” i “Jephta”, Mszę h-moll Bacha oraz Requiem Mozarta. W Rosji dyrygował barokową orkiestrą Pratum Integrum na pierwszym Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w Petersburgu w inscenizacji „Dydony i Eneasza” Purcella prezentowanej w teatrze Hermitage. Kierował też wykonaniem „Water Music” Handla na międzynarodowym festiwalu muzycznym „Antiquarium” w Moskwie. W Chorwacji pojawiał się kilkakrotnie na festiwalu Barokowe Wieczory w Varazdin. Dyrygował współczesną premierą opery Francesco Cavalli „Pompeo Magno” w 2002. Projekt ten otrzymał nagrodę im. Ivana Lukacica. W 2003 występował z męskim zespołem Pro Cantione Antiqua oraz dał recital Vivaldiego i Scarlattiego z orkiestrą Zagreb Soloists. W 2009 – razem z polską sopranistką Jolantą Kowalską – występował z recitalami włoskich i angielskich pieśni barokowych. W 2011 dyrygował Polską Orkiestrą XVIII w. w programie Bacha, Handla i Vivaldiego.

Paul Esswood osiągnął znaczne sukcesy na terenie Polski swoją działalnością dyrygencką i nauczycielską. W Krakowie dyrygował zespołem Capella Cracoviensis w wykonaniu „The Fairy Queen” Purcella, „Glorii” Vivaldiego i Handla „Izraela w Egipcie”, „Glorii” i „Dixit Dominus”. Dla Akademii Muzycznej dyrygował „Odą na urodziny królowej Anny” Handla oraz Purcella „Odą na urodziny królowej Marii” oraz „Come ye sons of Art.” W 2011 dyrygował scenicznymi inscenizacjami „The Fairy Queen” Purcella, która była też prezentowana w bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Natomiast w 2013 kierował scenicznymi wykonaniami „Rodelindy” Handla, która była też wystawiana w operze Nova w Bydgoszczy. Dyrygował też Krakowskim Chórem Radiowym i orkiestrą kameralną Fresco Sonare w wykonaniu „Introduzione” i „Gloria” w d-dur RV588 Vivaldiego oraz „Stabat Mater” Pergolesiego.

W Bydgoszczy kierował zespołem Capella Bydgostiensis w różnych programach, m.in. „Mesjasza” Handla i fragmenty jego oratoriów i oper – w tym wykonania Zamku Królewskim i Filharmonii Warszawskiej. Dla Akademii Muzycznej dyrygował Purcella „Dydonę i Eneasza” oraz „Mesjasza” Handla.

Jako gościnny profesor barokowej muzyki wokalnej w gdańskiej Akademii Muzycznej, dyrygował “Pasją wg. św. Mateusza” Bacha w 2009, a w 2010 „Magnificatem” Bacha i „Stabat Mater” Pergolesiego. W 2009 kierował operą Handla „Giulio Cesare” w Teatrze Wielkim w Łodzi – w projekcie będącym kooperacją pomiędzy Teatrem Wielkim i łódzką Akademią Muzyczną. W 2012 dyrygował łódzkim Chórem i Orkiestrą Akademicką w tamtejszej filharmonii w wykonaniu Wielkiej mszy c-moll Mozarta.

Pojawiał się też na Festiwalu Gorczyckim w Katowicach. W 2012 dyrygował wykonaniami „Pasji wg. św. Jana” Bacha, a w 2013 kierował Polską Narodową Radiową Orkiestrą Symfoniczną w Katowicach i Akademickim Chórem Politechniki Śląskiej w pierwszym współczesnym wykonaniu „Stworzenia świata” Haydna w oryginalnym polskim tłumaczeniu z 1824 ze zbiorów biblioteki na Jasnej Górze w Częstochowie.

Od 2008 Paul Esswood jest głównym dyrygentem Polskiej Orkiestry XVIII w. i prowadził ich w koncertach chóralnej muzyki sakralnej kompozytorów takich jak: Mielczewski, Stachowicz, Ivancic, Biber and J.Engel. W 2012 dyrygował orkiestrą w Giżycku w wykonaniu utworów Handla „Water Music” (Muzyka na wodzie)  i „Music for the Royal Fireworks” (Muzyka ogni sztucznych).

Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus

„Pomyłki być nie może: Orkiestra Kameralna Polskiego Radia jest jednym z najwspanialszych zespołów naszych czasów.”

     The Gazette Montreal (Kanada)

 

Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus została założona w Poznaniu w 1968 roku przez Agnieszkę Duczmal. Początkowo działała pod patronatem „Jeunesses Musicales”, a później Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego. Zdobycie przez Orkiestrę Srebrnego Medalu Herberta von Karajana w 1976 roku na Międzynarodowych Spotkaniach Młodych Orkiestr w Berlinie Zachodnim zaowocowało przekształceniem jej w 1977 roku w etatowy zespół Polskiego Radia i Telewizji, a następnie w Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia Amadeus pod dyrekcją Agnieszki Duczmal.

Do chwili obecnej roku Orkiestra pod jej batutą nagrała dla Polskiego Radia ponad 10000 minut muzyki obejmującej repertuar od baroku do współczesności i wykonała setki koncertów transmitowanych przez Polskie Radio. Zespół zarejestrował ponad 100 koncertów i programów dla Telewizji Polskiej oraz 5 godzin muzyki dla Télévision Française 1. Dla japońskiej TV NHK Orkiestra nagrała godzinną audycję wypełnioną muzyką polską. W dorobku artystycznym Zespołu znajduje się wiele prawykonań, m.in. pierwsze światowe nagranie Wariacji Goldbergowskich J.S. Bacha w opracowaniu J. Kofflera na orkiestrę kameralną.

Orkiestra współpracowała z  zagranicznymi radiofoniami, m.in: niemieckimi NDR, WDR, SFB oraz BBC w Londynie, CBC w Montrealu i radiofonią meksykańską, dla których nagrywała przede wszystkim muzykę polską.

W swoim dorobku Orkiestra posiada 50 wydawnictw płytowych. Prowadzi działalność koncertową w większości krajów europejskich oraz w USA, Kanadzie, Meksyku, Brazylii, Kuwejcie, Tajwanie i Japonii, współpracując często ze światowej sławy solistami, takimi jak: Maurice André, Martha Argerich, Patric Gallois, Steven Isserlis, Gary Karr, Kevin Kenner, Mischa Maisky, Jeremy Menuhin, Igor Oistrakh, Michala Petri, Alexandre Rabinovitch, Vadim Repin, Grigory Sokolov, Guy Touvron, Henryk Szeryng oraz wszystkimi czołowymi solistami polskimi.

Wśród najsłynniejszych sal koncertowych, w których występowała Orkiestra, należy wymienić Concertgebouw w Amsterdamie, filharmonie w Berlinie, Kolonii, Monachium i Petersburgu, lipski Gewandhaus, wiedeński Musikvereinsaal, Pollack Hall w Montrealu, Queen Elizabeth Hall w Londynie, mediolański Teatro alla Scala oraz Tokyo Opera City Concert Hall. Orkiestra regularnie bierze udział w licznych europejskich festiwalach muzycznych.

 

 

„Zespół należy do najlepszych światowych orkiestr tego typu, posiada wyjątkowe brzmienie, wspaniałe legato i niezrównanego dyrygenta w osobie p. Duczmal,[...]."

            The Independent, Londyn (Wielka Brytania)

Agnieszka Duczmal

„Podejście Agnieszki Duczmal określa przede wszystkim jej wnikliwy i badawczy umysł, który nigdy nie przyjmuje muzyki i jej wzorców wykonawczych bezkrytycznie. Artystka kształtuje i różnicuje frazy w orkiestrze z uderzającą oryginalnością.”

The Independent, Londyn (Wielka Brytania)

 

„Jest zdecydowana i witalna, i porusza się jak płomień.”

 Wells Journal (Wielka Brytania)

 

Najsłynniejsza polska dyrygentka urodziła się w rodzinie o tradycjach muzycznych. Studia dyrygenckie ukończyła w 1971 roku w Państwowej  Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Witolda Krzemieńskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. W tym samym roku rozpoczęła pracę jako dyrygent asystent w Państwowej Filharmonii w Poznaniu, a następnie jako dyrygent w Operze Poznańskiej, w której przygotowała m.in. polską prapremierę opery B. Brittena Sen nocy letniej, premierę Rigoletto G. Verdiego oraz baletu Romeo i Julia S. Prokofieva.

Już w czasie studiów, w 1968 roku, założyła orkiestrę kameralną, przekształconą w 1977 roku w Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia i Telewizji, a następnie w Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia Amadeus. Od początku istnienia Orkiestry Agnieszka Duczmal jest jej dyrektorem i dyrektorem artystycznym.

Agnieszka Duczmal została laureatką I Ogólnopolskiego Konkursu Dyrygentów w Katowicach w  1970 roku. W 1975 roku uzyskała wyróżnienie na IV Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów Herberta von Karajana w Berlinie Zachodnim. Rok później wraz ze swą Orkiestrą zdobyła Srebrny Medal Herberta von Karajana na Międzynarodowych Spotkaniach Młodych Orkiestr w Berlinie Zachodnim. W 1982 roku otrzymała tytuł „La donna del mondo” (Kobieta Świata) przyznany przez Międzynarodowe Centrum Kultury Saint Vincent w Rzymie pod patronatem UNESCO i prezydenta Włoch za wybitne w skali światowej osiągnięcia w dziedzinie kultury, sztuki i działalności społecznej.

Agnieszka Duczmal prowadzi koncerty z orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą. Jako pierwsza kobieta dyrygent wystąpiła na scenie mediolańskiego Teatro alla Scala.

Do chwili obecnej wraz z Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus nagrała 50 płyt, a dla Polskiego Radia ponad 10000 minut muzyki. Dla Telewizji Polskiej zarejestrowała ponad 100 koncertów i programów muzycznych, m.in. w cyklach „Stereo i w Kolorze” i „Goście Agnieszki Duczmal”, 5 godzin muzyki dla Télévision Française 1, a dla japońskiej telewizji NHK godzinny program z muzyką polską. Dokonała również wielu nagrań dla radiofonii niemieckich, belgijskich, BBC w Londynie, CBC w Montrealu, radia i telewizji w Meksyku oraz w Japonii. W jej dorobku artystycznym znajduje się wiele prawykonań, m.in. pierwsze światowe nagranie Wariacji Goldbergowskich J.S. Bacha w genialnej transkrypcji J. Kofflera na orkiestrę kameralną. Dla swojej Orkiestry dokonała transkrypcji wielu arcydzieł muzycznych, m.in. Obrazków z wystawy Modesta Musorgskiego oraz utworów kameralnych J. Brahmsa,  A. Brucknera, C. Debussyego, A. Dworzaka, St.Moniuszki, F. Schuberta, E. W. Korngolda, Sz. Laksa, P. Haasa. Dyrygentka proponuje publiczności ciekawe projekty koncertowe łącząc muzykę z baletem czy malarstwem. Od wielu lat prowadzi również w stałych cyklach koncertowych działalność promującą młodych utalentowanych polskich muzyków.

Agnieszka Duczmal odbywa ze swoją Orkiestrą wiele podróży artystycznych, występując ze światowej sławy solistami w prestiżowych salach koncertowych Europy, obu Ameryk, Afryki i Azji.

Agnieszka Duczmal była członkiem jury w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach muzycznych takich jak: Eurovision Young Musicians 2012, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Josepha Joachima czy Konkurs Kompozytorski im. Tadeusza Ochlewskiego w 2012 roku.

 

„Agnieszka Duczmal[...] jest niezrównana w tworzeniu kolorytu orkiestry.”

The Village Times (USA)

Georgijs Osokins

Urodził się 25 kwietnia 1995 r. w Rydze.

Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat, a na estradzie zadebiutował jako dziesięciolatek wykonaniem Koncertu d-moll KV 466 Mozarta z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Łotewskiej.

Studiuje pod kierunkiem Sergejsa Osokinsa, od 2009 r. pobiera też prywatne lekcje u Mikhaila Voskresenskiego. Od września 2015 r. kontynuuje naukę w Juilliard School of Music.

Jest zwycięzcą IX Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego dla Młodych Pianistów w Moskwie (2014), Konkursu Skriabinowskiego w Paryżu (2009) oraz Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Jurmale (Łotwa, 2010). Zdobył też specjalną nagrodę za wykonanie utworu Fryderyka Chopina w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Rina Sala Gallo” w Monzy (Włochy).

  Koncertował m.in. z Lwowską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Amber z Lipawy, Narodową Orkiestrą Armenii, Orkiestrą Kameralną „Wratislavia”. Pianista doceniany jest nagrodami i występami na międzynarodowych festiwalach, wyróżniony został też nagrodą Ministra Kultury Łotwy. Uczestniczył w kursach mistrzowskich Dmitrija Bashkirova, Siergieja Babayana, Bernda Goetzke, Georga Friedricha Schencka i Einara Steena-Nøkleberga.

W roku 2015 został finalistą XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Łukasz Długosz

„Jeden z najwybitniejszych flecistów swojej generacji“.

Ukończył Hochschule für Musik und Theater w Monachium, w klasie światowej sławy flecisty prof. Andrasa Adorjana.

Laureat wszystkich ogólnopolskich konkursów fletowych, m.in. w Warszawie, Olsztynie, Sieradzu, Szczecinku, Poznaniu, Wrocławiu i Kielcach oraz 15 prestiżowych konkursów międzynarodowych, m.in. konkursu w Monachium i Carl Nielsen w Odense w 2006 roku czy Leonardo De Lorenzo w Viggiano w roku 2005.

Koncertuje jako solista i kameralista w kraju i za granicą, m.in. w USA, Japonii, Niemczech, UK, Austrii, Rumunii, Irlandii, Włoszech, Hiszpanii i Portugalii. Współpracuje z wieloma renomowanymi orkiestrami europejskimi. Grał pod batutą takich gwiazd, jak: Zubin Mehta, James Levin, Mariss Jansons, Helmuth Rilling.

Artysta dokonał wielu nagrań archiwalnych, radiowych i telewizyjnych oraz płyt CD w kraju i za granicą, bardzo wysoko ocenionych przez krytykę polską i europejską. Doskonalił swoje umiejętności na wielu mistrzowskich kursach fletowych, m.in. u Jamesa Galwaya, Petera-Lukasa Grafa, Aurela Nicoleta. Jest jurorem międzynarodowych konkursów fletowych. Prowadzi kursy mistrzowskie w Polsce, Włoszech i Rumunii.

Za wybitne osiągnięcia otrzymał szereg prestiżowych nagród: Zeit-Preis 2005, Deutsche Stiftung Musikleben, Rosenberg-Stiftung, Otto Chelius-Stiftung, Ministra Kultury, Jolanty i Aleksandra Kwaśniewskich.

Narodowy Bank Polski sfinansował film telewizyjny o artyście, pokazywany na antenie TVP1 i TV Polonia.

Maciej Kułakowski

Urodzony w 1996 roku w Gdańsku. Grę na wiolonczeli rozpoczął w  wieku sześciu lat w klasie prof. Jadwigi Ewald,  u której kształcił się  przez okres nauki w OSM Gdańsk. W latach 2008-2013 współpracował z prof. M.Flaksmanem w Hochschule Für Musik und Darstellende Kunst w Mannheim.

W latach 2006- 2013 był laureatem pierwszych nagród na licznych konkursach krajowych i międzynarodowych dla dzieci i młodzieży (m.in.  Konkurs  im. K. Wiłkomirskiego w Poznaniu, Międzynarodowy Konkurs im. F.Dotzauera w Dreźnie oraz  Oldenburgu .

Występuje na licznych koncertach  solowych i kameralnych ( m.in. z Polską Filharmonią Kameralną,   Orkiestrą  Filharmonii  Bałtyckiej , orkiestrą  Sinfonia Juventus,  Kammerorchester  Hannover)pod kierunkiem m.in. Tadeusza Wojciechowskiego, Łukasza Borowicza , Wojciecha Rajskiego. Ma w dorobku nagrania płytowe solowe i kameralne.

Koncertował w Hiszpanii, Belgii, Niemczech , Włoszech ,  Francji i Kanadzie.

Brał udział w wielu kursach muzycznych  gdzie kształcił się m.in. pod kierunkiem prof. S. Firleja, T. Strahla  S. Popova,  E. Bronziego , F.  Helmersona i W.E. Schmidta.

Maciej pracował również pod kierunkiem jednego z najwybitniejszych wiolonczelistów naszych czasów, Profesora Arto Norasa, na kursach w Hamburgu , Radziejowicach w 2010 roku, oraz na prestiżowym kursie w ramach Festiwalu im. P. Casalsa w Prades (Francja).

Maciej interesuje się także muzyką rozrywkową – w styczniu 2010 roku w Sali Filharmonii Bałtyckiej wykonał dedykowaną jemu kompozycję Tadeusza Kassaka „McKulak „ z towarzyszeniem Kassak Brass Ensemble.

W lipcu 2010, 2011 oraz 2014 r. uczestniczył w wielkim międzynarodowym przedsięwzięciu – Morningside Music Bridge w Calgary  , gdzie  pracował pod kierunkiem wybitnych pedagogów.  W 2011 roku w ramach tego kursu wystąpił  wraz z Calgary Symphony Orchestra , wykonując    Koncert wiolonczelowy h-moll  A. Dworzaka. Zdobył też pierwsze miejsce w konkursie zespołów kameralnych wraz z młodymi artystami z Chin.

1 października 2011 roku Maciej miał zaszczyt wystąpić na koncercie inaugurującym  działalność Europejskiego Centrum Muzyki  w Lusławicach pod batutą Maestro K. Pendereckiego.

W roku 2010, 2012 i 2013  otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz został laureatem konkursu Narodowego Centrum Kultury – Młoda Polska .

W kwietniu 2012 znalazł się w finałowej siódemce młodych artystów biorących udział w organizowanym przez Narodowe Centrum Kultury i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego konkursie „ Młody Muzyk roku 2012” otrzymując ten zaszczytny tytuł.

Pierwsza połowa 2014 r. przynosi  laury na konkursach : II nagroda w Turnieju Kameralnym  w Bydgoszczy (kategoria TRIO)  oraz Grand Prix na Międzynarodowym  Konkursie Interpretacji Muzyki XX i XXI wieku  w Radziejowicach.

W roku 2015 zostaje laureatem I nagrody oraz nagrody specjalnej za najlepsze wykonanie ,,Wariacji Sacherowskiej” na X Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. W. Lutosławskiego w Warszawie;  I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im.J. Brahmsa w Gdańsku oraz II nagrody na Konkursie Wiolonczelowym  „ TONALI” w Hamburgu. Jest również stypendystą prestiżowych kursów wiolonczelowych w Kronbergu i Lichtensteinie. 

Aktualnie studiuje na drugim roku studiów I st. w klasie wiolonczeli prof. Wolfganga Emanuela Schmidta w ,,Franz Liszt” Hochschule Für Musik w Weimarze oraz Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie dr Marcina Zdunika. Za swoje osiągnięcia artystyczne otrzymał stypendium MkiDN oraz Pomorską Nagrodę Artystyczną w kategorii ,,Nadzieja Artystyczna”

Roman Perucki

W 1985 roku ukończył Akademię Muzyczną w Gdańsku, w klasie organów prof. Leona Batora. Uczestniczył w mistrzowskich kursach organowych w kraju i za granicą.

Jest profesorem Akademii Muzycznej w Gdańsku od roku 1997 (w latach 1996–1999 był prorektorem ds. artystycznych) oraz w Zespole Szkół Muzycznych w Gdańsku; pełni funkcję I organisty Katedry Oliwskiej, zasiada w Komisji Liturgicznej przy Metropolicie Gdańskim; jest powoływany w charakterze konsultanta do opiniowania projektów nowych instrumentów, remontów i restauracji historycznych organów Archidiecezji Gdańskiej i na terenie całej Polski.


Koncertuje w kraju i za granicą (w całej Europie, USA, Japonii, Australii, Ameryce Południowej). Jest jurorem m.in. Międzynarodowego Konkursu Organowego we włoskim Kaltern, w Opavie, w Paryżu, Petersburgu i Kaliningradzie, a także dyrektorem i jurorem Międzynarodowego Konkursu Muzyki Organowej im. J. P. Sweelincka w Gdańsku. Prowadzi kursy mistrzowskie w Niemczech, Rosji, Francji, Meksyku oraz wykłady  w uczelniach i szkołach muzycznych na terenie Polski.

W swoim dorobku ma już ponad 2000 recitali.  W 2005 roku grał m.in. w słynnej Katedrze Notre Dame w Paryżu, w katedrze w Gandawie, na nowych organach katedry lozańskiej, w Katedrze Narodu w Brukseli, słynnych organach w katedrze w Rydze. Miał przyjemność występować na wielu znaczących międzynarodowych festiwalach. Występował również jako kameralista i solista, m.in. z Orkiestrą Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, z Orkiestrą Polskiej Filharmonii Kameralnej, z Orkiestrą Agnieszki Duczmal, z Orkiestrą Nationale Porto i ze znakomitymi solistami. Dokonał licznych nagrań dla: Polskiego Radia i Telewizji, NDR, telewizji brytyjskiej, słowackiej i  innych. Nagrał 28 płyt; Messe pour les paroisses F. Couperina Bohdan Pociej uznał  w „Ruchu Muzycznym” za najlepsze nagranie w Polsce roku 1991, natomiast II płyta Oliwska nominowana była do nagrody Fryderyka.

W swoim dorobku posiada platynową płytę (wydaną w 1998 roku). Jest Dyrektorem Naczelnym Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (w latach 1993–1997 również dyrektorem artystycznym) oraz prezesem Pomorskiego Stowarzyszenia Musica Sacra, z którym organizuje m.in.: Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej w Katedrze Oliwskiej, Międzynarodowy Konkurs Organowy im. J. P. Sweelincka w Gdańsku, cykl koncertów Bliżej Bacha, koncerty z okazji Jarmarku św. Dominika w kościele oo. Dominikanów w Gdańsku oraz koncerty w kościołach Rumi, we Wdzydzach i Morągu.

Od 1999 roku jest prezesem Stowarzyszenia Miłośników Archikatedry Oliwskiej oraz dyrektorem Konkursu Chórów Maria Cantat, członkiem jury Konkursu Pieśni Religijnej w Jastarni, organizatorem Festiwalu Muzyki Sakralnej w Gdyni. Posiada liczne odznaczenia i nagrody, w tym najwyższe odznaczenie papieskie Pro ecclesia et Pontifice, złotą odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej (2005 rok), nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, medal Zasłużony dla Kultury Polskiej Gloria Artis, Pomorską Nagrodę Artystyczną – Gryfa Pomorskiego za rok 2006, nagrodę Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.

W marcu 2008 roku otrzymał nadany przez papieża Benedykta XVI Order Św. Sylwestra.

Janusz Wawrowski

 Wybitny skrzypek związany z wytwórnią fonograficzną Warner (dawniej EMI), dla której już w 2016 roku nagra płytę z orkiestrą symfoniczną BBC w Londynie; pomysłodawca i dyrektor artystyczny międzynarodowych festiwali muzycznych promujących muzykę polską; uhonorowany państwowym odznaczeniem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”; wykładowca Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w stopniu doktora.

Jego mistrzami byli Mirosław Ławrynowicz, Yair Kless i Salvatore Accardo. Już jako młody wirtuoz zachwycał publiczność i krytyków wykonując podczas jednego koncertu wszystkie 24 Kaprysy Paganiniego, co pozostaje umiejętnością unikalną w skali światowej. 24 Kaprysy, nagrane w 2007 roku dla wytwórni CD Accord, zdobyły wiele pochlebnych recenzji, mi.in. w The Strings Magazine i The Strad oraz nominację do nagrody Fryderyka 2008. W 2013 roku Janusz Wawrowski podpisał kilkuletni kontrakt artystyczny z wytwórnią Warner Music, którego pierwszym efektem była nominowana do Fryderyka 2014 płyta Aurora prezentująca utwory Szymanowskiego, Lutosławskiego, Ravela i Ysaÿe’a.

Jeszcze w tym roku ma się ukazać płyta z repertuarem współczesnym na skrzypce solo i wznowienie 24 Kaprysów, zaś w latach 2017-2018 Warner Music planuje wydać dwa albumy z koncertami skrzypcowymi nagranymi wspólnie z orkiestrami z Wielkiej Brytanii i Niemiec. Dokonał polskiej premiery utworów Maxa Richtera i Sukhi Kanga oraz prapremiery i nagrania koncertów skrzypcowych Dariusza Przybylskiego i Tomasza Jakuba Opałki. Swoje utwory dedykują mu nie tylko kompozytorzy z Polski, ale również Australii i Kanady. We współpracy z Janem A. P. Kaczmarkiem nagrał muzykę do dwóch hollywoodzkich filmów – Evening (reż. Lajos Koltai) oraz Get low (reż. Aaron Schneider). Koncertował w Filharmonii Berlińskiej, Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, Victoria and Albert Museum w Londynie, De Doelen Concertgebouw w Rotterdamie, Tel Aviv Music Center, Teatro Teresa Carreῆo w Caracas, a także podczas wielu festiwali – Chopin i Jego Europa, Festiwalu Muzyki Polskiej, Festiwalu Prawykonań, Festiwalu Transatlantyk, Salzburger Festspiele, Bebersee Festival oraz Festspiele Mecklenburg-Vorpommern.

Wielokrotnie występował z renomowanymi orkiestrami w Polsce, Czechach i na Ukrainie, a także z Sinfόnica de la Juventud Venezolana Simόn Bolivar oraz Südwestdeutsche Philharmonie, współpracując z takimi dyrygentami jak Conrad van Alphen, Łukasz Borowicz, Gabriel Chmura, Mykola Diadiura, Agnieszka Duczmal, Michał Dworzyński, Arthur Fagen, Jacek Kaspszyk, Jerzy Maksymiuk, Tomáš Netopil, Vladimir Tonkin i Antoni Wit.

Istotnym polem działalności Janusza Wawrowskiego jest interpretacja i badania nad muzyką polską, którą odkrywa, wydaje i promuje. Jest również pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym dwóch międzynarodowych festiwali muzyki kameralnej – Muzyka na szczytach (2009-2010) i Muzyczne przestrzenie (od 2011).

Sylwia Anna Janiak-Kobylińska

Młoda dyrygentka, prezes Fundacji SAJ, dyrektor artystyczny Bałtyckiej Filharmonii Młodych (BFM).

W 2012 r. uzyskała równocześnie stopień magistra sztuki z wyróżnieniem w dyscyplinie: dyrygentura symfoniczno-operowa i stopień magistra sztuki w dyscyplinie: skrzypce w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku.

W 2015 r. otrzymała tytuł doktora sztuki z wyróżnieniem w dziedzinie sztuki muzyczne, dyscyplinie artystycznej dyrygentura w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Poza studiami artystycznymi w 2013 r. ukończyła również podyplomowe studia w specjalności: Zarządzanie Kulturą na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Od 2012 r. Sylwia Anna Janiak-Kobylińska jest zatrudniona jako asystent na Wydziale Dyrygentury, Kompozycji i Teorii muzyki Akademii Muzycznej w Gdańsku.

W 2011 r. założyła Fundację SAJ i stworzyła orkiestrę Bałtyckiej Filharmonii Młodych (BFM), którą dyrygowała na wielu koncertach i festiwalach w Polsce. Od 2010 r. jest dyrygentem Orkiestry Symfonicznej OSM I i II st. im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku, z którą co roku koncertuje m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu La Folle Journée w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie.

Jako jedna z siedmiu Polaków reprezentowała nasz kraj na IX Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Grzegorza Fitelberga w 2012 r., gdzie zdobyła: Nagrodę Zofii i Antoniego Witów dla najlepszego polskiego uczestnika półfinału, Nagrodę Tishy i Piotra Gajewskich dla najmłodszego uczestnika oraz Nagrodę Orkiestry Symfonicznej K. Namysłowskiego w Zamościu.

W sezonie 2013/14 jej talent doprowadził ją do stanowiska dyrygenta w Operze Bałtyckiej w Gdańsku, gdzie współpracowała z Friedrichem Heiderem, Andriejem Yurkievichem, Tadeuszem Kozłowskim oraz Łukaszem Borowiczem, przygotowując produkcje: Così fan tutte W. A. Mozarta, Macbeth G. Verdiego, Tosca G. Pucciniego oraz Maria R. Statkowskiego.

W 2013 r. Sylwia Anna Janiak-Kobylińska została uhonorowana Pomorską Nagrodą Artystyczną, a także Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców. W 2012 r., w uznaniu zasług dyrygentka otrzymała Nagrodę II st. Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej.

Dotychczas współpracowała z następującymi zespołami: Chórem i Orkiestrą Opery Bałtyckiej, Cappellą Gedanensis, Orkiestrą Symfoniczną Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku, Orkiestrą Filharmonii Śląskiej w Katowicach, Śląską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Polskiej Filharmonii Sinfonia Baltica w Słupsku, Orkiestrą Symfoniczną Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, Orkiestrą Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot, Pilsen Radio Orchestra, Winterthur Chamber Orchestra, Orkiestrą Symfoniczną im. K. Namysłowskiego w Zamościu, Elbląską Orkiestrą Kameralną, Gdyńską Orkiestrą Kameralną Sinfonia Nordica, Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku, Orkiestrą Kameralną Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku, Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej w Krakowie, Orkiestrą Symfoniczną OSM im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku, Bałtycką Filharmonią Młodych.

Bałtycka Filharmonia Młodych

Bałtycka Filharmonia Młodych (BFM) jest priorytetowym programem Fundacji SAJ. Została założona w 2011 r. przez Sylwię Janiak-Kobylińską i jest przez nią prowadzona do dziś.

BFM jest wyjątkową przestrzenią artystyczną, w której uważnie dobrani, utalentowani młodzi muzycy (16-28 lat), mogą pod czujnym okiem doświadczonych artystów znaleźć wolność, inspirację i wsparcie w doskonaleniu swoich umiejętności, budować silne poczucie charakteru, dyscypliny, poświęcenia i dojrzałości, rozwijać głębokie rozumienie muzyki, podczas dzielenia się owocami tego fascynującego procesu z publicznością na koncertach w Gdańsku, w Polsce i za granicą.

BFM jest oddane idei wspierania i wychowywania nowego pokolenia artystów XXI wieku. Koncert inaugurujący działalność Bałtyckiej Filharmonii Młodych odbył się 25 lutego 2012 r. w Sali Koncertowej Gdańskiej Akademii Muzycznej. W wydarzeniu wzięło udział niemal stu młodych instrumentalistów orkiestrowych oraz trzech solistów. Bałtycka Filharmonia Młodych pod batutą Sylwii Anny Janiak wykonała m.in. I Symfonię D-dur „Tytan” Gustava Mahlera. W ciągu pięciu lat młodzi muzycy występowali w wielu salach koncertowych Trójmiasta, takich jak: Polska Filharmonia Bałtycka, Akademia Muzyczna w Gdańsku, Ratusz Staromiejski w Gdańsku, Centrum Św. Jana w Gdańsku, Dwór Artusa, Filharmonia Kaszubska. Koncerty odbywały się m.in. w ramach projektów: Festiwal Gdańscy Pianiści Miastu (2014, 2015), Święto Miasta Gdańska (2012), 4 strony neoklasycyzmu (2014), Młodzi Zdolni w Św. Janie (2013), 25-lecie samorządności w Gdańsku (2015), Metropolia Jest Okey! (2012), 3 x B (2015).

W roku 2015 orkiestra towarzyszyła Adamowi Makowiczowi w koncercie podczas „Weekendu z Adamem Makowiczem” w Garnizonie Kultury w Gdańsku oraz nagrała płytę „Kolędy Europejskie” z Anną Fabrello w roli solistki. Rok 2016 BFM rozpoczęła koncertem „W rytmie walca…” z najbardziej znanymi dziełami Johanna Straussa II, który odbył się w Filharmonii Bałtyckiej.

Repertuar Bałtyckiej Filharmonii Młodych obejmuje utwory muzyki symfonicznej, kameralnej, filmowej, jak również jazzowej, musicalowej i operowej, od baroku do współczesności. Z roku na rok Bałtycka Filharmonia Młodych zyskuje coraz większą publiczność ze względu na wysoki poziom artystyczny, wyjątkowy program, oraz autentyczną, młodą i żywiołową energię na scenie. Fundacja SAJ współpracuje z Gminą Miasta Gdańsk, Gminą Miasta Sopot, Nadbałtyckim Centrum Kultury, Centrum Kultury w Gdyni, Radiem Gdańsk, Impressio Art Management.

Anna Mikolon

Pianistka, stypendystka Towarzystwa im. F.Chopina oraz Fundacji Sztuki Dziecka, laureatka I nagrody  Konkursu Muzyki Dawnej w Łodzi. Absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie prof. Andrzeja Artykiewicza. Odbyła staż artystyczny w zakresie kameralistyki fortepianowej w UMFC w Warszawie pod kierunkiem prof. Katarzyny Jankowskiej-Borzykowskiej.
W 2011 r. obroniła doktorat  w dyscyplinie artystycznej - instrumentalistyka (promotor - prof. Anna Prabucka-Firlej). Pedagog Akademii Muzycznej i SM II st. w Gdańsku. Pianista podczas wielu kursów mistrzowskich artystów takich, jak: dr K.Dondalska,  prof. B.Harasimowicz, prof. I.Kłosińska, prof. U.Kryger, prof. C.Lehmann, prof. J.Rappe, prof. C.Desderi, prof. P.Esswood, prof. R.Minkiewicz, A.Orlowitz, dr M.Rzepka. Wielokrotnie nagradzana jako akompaniator na konkursach.
Ma w swoim dorobku liczne nagrania i publikacje. Prowadzi różnorodną działalność koncertową - kameralną i solową - współpracując zarówno z wokalistami, jak i z instrumentalistami. Przez 11 lat była pianistą-korepetytorem solistów w Operze Bałtyckiej.

Bartosz Koziak

Bartosz Koziak jest zwycięzcą III Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w 2001 r. w Warszawie, zdobywcą II nagrody na konkursach Isang Yun'a w Tongyeong (Korea) i Kijowie im. Mikola Lysenki, laureatem oraz zdobywcą nagrody specjalnej na konkursie „Praska Wiosna”, zdobywcą I nagrody na XI Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie. Otrzymał także nagrody na Konkursach im. P. Czajkowskiego w Moskwie oraz ARD w Monachium. W 2003 roku otrzymał nagrodę specjalną Fundacji Kultury Polskiej przyznaną przez Ewę Podleś.

Występował m.in. w Konzerthaus w Berlinie, Rudolfinum w Pradze, Cité de la Musique w Paryżu, Teatro Politeama w Palermo, Studiu im. Witolda Lutosławskiego i Filharmonii Narodowej w Warszawie. Jako solista współpracował z takimi orkiestrami jak: Filharmonia Narodowa, NOSPR, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Orchestre Philharmonique de Monte Carlo, Münchener Kammerorchester, Praska Filharmonia, Orkiestrami Radiowymi w Warszawie i Budapeszcie, Narodową Orkiestrą Ukrainy, Młodzieżową Orkiestrą Armenii pod dyrekcją Krzysztofa Pendereckiego, Jana Krenza, Antoniego Wita, Gabriela Chmury, Jacka Kaspszyka, Massimiliano Caldi, Volodymira Syrenki, Ole Rudnera.

Jako kameralista współpracuje m.in. z Kają Danczowską, Elżbietą Stefańską, Anną Marią Staśkiewicz, występuje z pianistami Justyną Danczowską, Marcinem Koziakiem, Radosławem Sobczakiem, Agnieszką Kozło . Współtworzy Warszawską Grupę Wiolonczelową „Cellonet”.

Jest zapraszany na znane festiwale m.in. Warszawską Jesień, Young Euro Classic w Berlinie, Wielkanocny Festiwal im. L. van Beethovena, Mecklemburg Vorpommern, Musica Polonica Nova, Festiwal Muzyczny w Łańcucie, Chopin i jego Europa w Warszawie, Yerevan Music Perspecitves, East meets West w Korei.

Od kilku lat jest regularnie zapraszany do udziału w projektach koncertowych Krzysztofa Pendereckiego. Brał udział w pierwszym nagraniu płytowym „Concerto grosso” pod dyrekcją Kompozytora. Ponadto w dyskografii Bartosza Koziaka znajdują się między innymi nagrania II Koncertu wiolonczelowego Grażyny Bacewicz, wyróżnione przez magazyn "Pizzicato" w Luksemburgu, a także, z Justyną Danczowską, utworów na wiolonczelę i fortepian w tym Sonaty "Arpeggione" F. Schuberta i "Märchenbilder" Roberta Schumanna.

Na rok 2015 planowane jest wydanie płyty z Duetami Ravela, Kodalya i Martinu nagranymi z Anną Marią Staśkiewicz.

Bartosz Koziak ukończył z odznaczeniem „Magna cum Laude” Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Profesora Kazimierza Michalika i Andrzeja Bauera oraz Conservatoire National Superieur de Musique de Paris w klasie Philippe’a Muller’a.

Dzięki uprzejmości Kai Danczowskiej gra na XIX-wiecznej kopii instrumentu J. Guadagniniego, na którym koncertował wybitny polski wiolonczelista Dezyderiusz Danczowski. Bartosz Koziak reprezentowany jest przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.

Radosław Kurek

„Jego interpretacje sceniczne dalece wybijają się ponad przeciętność, są nasycone intensywnością i koncentracją, które nie pozwalają publiczności pozostać obojętną oraz charakteryzują się pięknym brzmieniem instrumentu,
charyzmą i wielką pasją…”
– prof. Katarzyna Popowa – Zydroń, przewodnicząca jury XVII Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie.


Od zdobycia wyróżnienia The Bridget Doolan Prize za najlepsze wykonanie utworu W. A. Mozarta na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Dublinie w 2012 roku oraz zwycięstwa XV Między-narodowego Konkursu im. J. Brahmsa
w austriackim Pörtschach w 2008 roku (wraz z wiolonczelistą Georgyim Lomakovem), Radosław Kurek intensywnie pracuje nad poszerzaniem swojego repertuaru. Stale doskonali wysokie umiejętno-ści na polu interpretacji muzyki kameralnej i dzieli się swoją wrażliwością z publicznością wykonując muzykę od klasycyzmu do współczesności na starannie przemyślanych recitalach solistycznych.

Jego siła jako artysty tkwi w niezwykłej elastyczności we współpracy z innymi muzykami, dlatego jest szczególnie ceniony jako partner w muzyce kameralnej.

Owocem wielu muzycznych spotkań pianisty są nagrania dla takich wytwórni płytowych jak nie-miecka GENUINE Classics, Bayerischer Rundfunk, ANAGRAM, DUX, Soliton czy BeArTon.

Artysta uczestniczył w wielu prestiżowych wydarzeniach muzycznych, występując zarówno jako soli-sta jak i kameralista w Austrii, Niemczech, Francji, Szwajcarii, Belgii, Hiszpanii, Włoszech, Japonii, Egipcie oraz licznych miastach Polski. Grywał między innymi w Auditorium Augustianum w Waty-kanie, Festsaal w Wiedniu, Auditorium al Duomo we Florencji, a także w salach Filharmonii Krakow-skiej, Bałtyckiej, Wrocławskiej i Łódzkiej. Jako solista występował między innymi
z orkiestrami Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Filharmonii Wrocławskiej oraz Orkiestrą Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa „Sinfonietta Cracovia” pod dyrekcją wielu znakomitości dyrygenckich takich jak Jacek Kaspszyk czy Michał Nesterowicz. Partnerował też tak wybitnym artystom jak Konstanty Andrzej Kulka, Roman Jabłoński czy Jadwiga Kotnowska; współpracował również z Robertem Kabarą, Wiesławem Kwaśnym i Agatą Zubel.Ponadto jako solista lub pianista - kameralista uczestniczył oraz zdobywał nagrody
i wyróżnienia na konkursach w Indianapolis, Genewie, Monachium, Terni, Shumen, Narwie, Florencji, Warszawie, Łodzi, Wrocławiu i Katowicach.

Radosław Kurek ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w Gdań-sku, w klasie fortepianu prof. Katarzyny Popowej-Zydroń pozostając jej asystentem w latach 2008-2009. Swój kunszt doskonalił pod kierunkiem wielu szeroko cenionych artystów takich jak Pavel Vernikov, Niklas Schmidt, Sebastian Hamann, Viera Nossina, John O’Conor, Ewa Pobłocka, Maja Nosowska czy Szabolcs Esztenyi.

Od jesieni 2009 roku jest wykładowcą Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta. Tam też w 2014 roku uzyskał tytuł doktora sztuk muzycznych.

Polski Chór Kameralny

Schola Cantorum Gedanensis

   Należy do wąskiego grona światowej elity w pełni profesjonalnych chórów kameralnych. Założony w 1978 roku przez Ireneusza Łukaszewskiego, a od 1983 prowadzony przez jego brata Jana, zespół (składający się z 24 zawodowych muzyków) nieustannie dąży do osiągnięcia doskonałości wykonań i odkrywania nowych obszarów muzycznych. Chór daje rocznie około 80 - 100 koncertów, przygotowując ponad 50 różnych programów. Zespół stawia sobie za cel nadrzędny regularną pracę na instrumentalnym, orkiestralnym” poziomie, co, oprócz wielu innych umiejętności, wymaga całkowitego opanowania aparatu wokalnego, umożliwiając realizację wszystkich technicznych i artystycznych wymogów partytury.

   Repertuar Polskiego Chóru Kameralnego jest niezwykle obszerny – od muzyki a cappella po duże formy oratoryjne, operowe i symfoniczne. Zespół cieszy się opinią niezrównanego wykonawcy muzyki współczesnej, dokonał ponad 500 prawykonań, w tym dzieł takich kompozytorów jak m.in. Henryk Mikołaj Górecki czy Krzysztof Penderecki. Swoje utwory dedykowali chórowi m.in. Wojciech Kilar, Augustyn Bloch, Krzysztof Meyer, Andrzej Koszewski czy Paweł Łukaszewski.


   Niezmienna od lat, najwyższa jakość brzmienia i interpretacji Polskiego Chóru Kameralnego, gwarantuje mu współpracę z najlepszymi światowymi orkiestrami (m.in. Academy of Ancient Music, Divino Sospiro, Neue Düsseldorfer Hofmusik, Concilium Musicum Wien, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia „Amadeus”) oraz znakomitymi dyrygentami chóralnymi (m.in. Eric Ericson, Uwe Gronostay, Frieder Bernius i Stephen Layton).

   Zespół był wielokrotnie zapraszany na międzynarodowe festiwale muzyczne, takie jak Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Ruhr-Festival, Rendezvous musique nouvelle, Soundstreams, a także do Salzburga, Drezna, Berlina i Tokio. Tournées koncertowe wiodą go po niemal całej Europie, a także do USA, Kanady i Japonii. Oprócz ponad 70-ciu płyt CD (wydanych m.in. w Acte Préalable, BeArTon, Carus, DUX, Musica Sacra, Naxos, Wergo i Musidisque), kaset magnetofonowych i video, z których wiele nominowanych było do nagród fonograficznych, Polski Chór Kameralny nagrywał także dla polskich i zagranicznych rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych, między innymi dla Polskiej Telewizji (w tym komplet 68 offertoriów Giovanniego P. da Palestriny), a za granicą dla Dutch Radio, Bayerischer Rundfunk, Hessischer Rundfunk, Südwestrundfunk, Sender Freies Berlin, Westdeutscher Rundfunk oraz dla ZDF (drugiego kanału niemieckiej telewizji publicznej).

   Najnowsza z płyt CD zespołu, Krzysztof Penderecki: Complete Choral Works vol.2, stawia Polski Chór Kameralny w wyjątkowej pozycji jedynego na świecie zespołu, posiadającego w swoim repertuarze wszystkie utwory na chór a cappella Krzysztofa Pendereckiego. Poprzednia płyta, Krzysztof Penderecki: Complete Choral Works vol.1 zarejestrowana na specjalne zaproszenie samego kompozytora została nagrodzona w maju 2010 prestiżową nagrodą Orphees D'Or (Złoty Orfeusz), przyznaną przez francuską Academie du Disque Lyrique za najlepsze nagranie muzyki chóralnej.

   Polski Chór Kameralny był 18 razy nominowany do nagrody Fryderyk, a pięciokrotnie  ją zdobył. Ostatnią nagrodę Fryderyk Polski Chór Kameralny otrzymał w 2014 roku za płytę Marian Borkowski Choral Works w kategorii Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej.

   We wrześniu 2013 roku Polski Chór Kameralny wraz z zespołem Musica Fiorita nagrał wszystkie 55 motetów XVII-wiecznego o gdańskiego kompozytora Andrzeja Hakenbergera,  w transkrypcji Jana Węcowskiego.   

   Polski Chór Kameralny jest członkiem TENSO (międzynarodowego stowarzyszenia europejskich chórów kameralnych). Jednym z najbardziej znaczących projektów artystycznych, których zespół jest pomysłodawcą i organizatorem, jest Międzynarodowy Festiwal Mozartowski Mozartiana, prezentujący muzykę Amadeusza w wielu różnych stylach i przyciągający w sierpniu do Gdańska-Oliwy tysiące słuchaczy. W 2009 roku Jan Łukaszewski otrzymał Splendor Gedanensis za wykreowanie marki Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana w Gdańsku. W2011 roku Międzynarodowy Festiwal Mozartowski Mozartiana został laureatem konkursu na najlepszy produkt turystyczny województwa pomorskiego.

   Z podobnie dużym zainteresowaniem melomanów spotkał się wpisujący się w obchody Roku Chopinowskiego Międzynarodowy Festiwal Chopin w Gdańsku, który Polski Chór Kameralny zorganizował w Parku i Katedrze Oliwskiej w dniach 25 - 26 czerwca 2010 roku.

 

Jan Łukaszewski

 

Dyrygent, dyrektor naczelny i artystyczny oraz twórca międzynarodowych sukcesów Polskiego Chóru Kameralnego Schola Cantorum Gedanensis, pomysłodawca i dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana, juror polskich i zagranicznych konkursów muzycznych, wykładowca kursów mistrzowskich − jest uznawany za jednego z najznakomitszych w Europie specjalistów w dziedzinie muzyki chóralnej. 

Ceniąc kunszt artystyczny Polskiego Chóru Kameralnego i jego Dyrektora, współcześni kompozytorzy, polscy i zagraniczni, już ponad 500 razy powierzyli Janowi Łukaszewskiemu dyrygowanie światowymi prawykonaniami ich kompozycji. Krytycy podkreślają,
że kierowany przez Jana Łukaszewskiego Polski Chór Kameralny osiągnął nie tylko perfekcyjne brzmienie i doskonałą biegłość techniczną, ale także unikatową zdolność do odkrywania stylistycznych idiomów muzycznych właściwych dla wielu epok i ich kompozytorów. Jan Łukaszewski cieszy się sławą dyrygenta potrafiącego w krótkim czasie przygotować  muzyczne interpretacje najbardziej skomplikowanych utworów. Jako dyrygent gościnny Jan Łukaszewski współpracował m.in. z Chórem Polskiego Radia w Krakowie, a obecnie współpracuje m.in. z Chórem Filharmonii Krakowskiej oraz Chórem Filharmonii Wrocławskiej.

Jan Łukaszewski ceniony jest także za dyrygowanie orkiestrami oraz prowadzenie utworów wokalno-instrumentalnch. Wśród orkiestr prowadzonych przez Jana Łukaszewskiego znajdują się tak znakomite zespoły polskie jak Sinfonia Varsovia (Warszawa) i Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia (Katowice) oraz wspaniałe orkiestry zagraniczne, takie jak Academy of Ancient Music z Cambridge, Akademie für Alte Musik Berlin, Neue Düsseldorfer Hofmusik, Concilium Musicum Wien, Ensemble Sans Souci Berlin, portugalska Divino Sospiro czy Narodowa Orkiestra Łotewska z Rygi.   

Jan Łukaszewski jest często zapraszany do prowadzenia kursów mistrzowskich i seminariów dla dyrygentów chóralnych w Polsce i na świecie. W Rotterdamie, podczas World Symposium of Choral Music występował w podwójnej roli: jako prowadzący kurs mistrzowski, a także jako wykładowca seminaryjny. Jego umiejętności są  szczególnie cenione w Japonii, gdzie od lat prowadzi kursy mistrzowskie w Nagano, Maruko, Tokio, Karuizawa, i Takarauzka. Jan Łukaszewski wielokrotnie zasiadał i zasiada w jury światowych, renomowanych konkursów chóralnych, m.in. w Japonii (Takarazuka, Karuizawa, Morioka), Walii (Llangollen), na Litwie (Kłajpeda), we Włoszech (Fivizzano, Calabria) oraz  Szwajcarii (Montreux). Jest także jurorem konkursów kompozytorskich
w Polsce, Anglii (Cambridge), Francji (Rouen) i Niemczech (Kolonia).

Od ponad 40-stu lat Jan Łukaszewski, równolegle z profesjonalnym Polskim Chórem Kameralnym, prowadzi, założony przez siebie, Chór Chłopięco-Męski Pueri Cantores Olivenses, z którym z powodzeniem występował w wielu krajach europejskich, w Ameryce  Północnej, Japonii i Chinach.

Jan Łukaszewski jest jednym z nielicznych w Polsce propagatorów i wykonawców muzyki chóralnej takich znakomitych kompozytorów współczesnych jak Schönberg, Messiaen, Xenakis, Globokar, Takemitsu, Castiglioni, R.Strauss, Pepping, Tippett, Ives, Barber, Penderecki, Górecki czy Kilar.  W 1992 roku Jan Łukaszewski spotkał się osobiście z Toru Takemitsu w Warszawie oraz w Gdańsku. Spotkania odbyły się w związku z monograficznymi koncertami poświęconymi twórczości japońskiego kompozytora. Jan Łukaszewski zaprezentował m.in  - po raz pierwszy w Europie – utwór Wind Horse, do partytury którego kompozytor wprowadził podczas prób drobne zmiany. Toru Takemitsu był bardzo zadowolony z interpretacji jego utworów w wykonaniu Jana Łukaszewskiego i Polskiego Chóru Kameralnego.

Jan Łukaszewski przygotował nagrania dla Polskiego Radia, Dutch Radio, Sender Freies Berlin, Bayerischer Rundfunk, Südwestrundfunk i Westdeutscher Rundfunk oraz dla Telewizji Polskiej i Niemieckiej oraz zarejestrował ponad 70 płyt CD. Dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej Jan Łukaszewski nagrał m.in. 68 ofertoriów Giovanniego Pierluigi da Palestrina. W roku 2013 Jan Łukaszewski poprowadził nagranie 55 motetów siedemnastowiecznego kapelmistrza gdańskiego Andrzeja Hakenbergera (1574-1627), w wykonaniu Polskiego Chóru Kameralnego i szwajcarskiego zespołu instrumentalnego Musica Fiorita. Płyta z tymi nagraniami będzie najpełniejszą prezentacją północnoeuropejskiej XVII-wiecznej polichóralności.

Jan Łukaszewski jest aktywnym animatorem życia muzycznego.  Z jego inspiracji odbyły się m.in. Międzynarodowe Sympozja Muzyki Chóralnej, Dni Bachowskie, Festiwal Chopin w Gdańsku. Od dziewięciu lat, z inicjatywy i pod artystycznym kierownictwem Jana Łukaszewskiego odbywa się w Gdańsku Międzynarodowy Festiwal Mozartowski Mozartiana. Podczas trwającego siedem dni Festiwalu Mozartiana prezentowanych jest kilkanaście koncertów i wydarzeń towarzyszących. Tradycją festiwalu jest, że koncert finałowy, który odbywa się w zabytkowej katedrze w Gdańsku – Oliwie, prowadzi Jan Łukaszewski. Są to koncerty oratoryjne z udziałem Polskiego Chóru Kameralnego, wybitnych, światowej sławy solistów oraz najwybitniejszych orkiestr specjalizujących się w wykonawstwie muzyki XVII i XVIII wieku – np. Academy of Ancient Music czy Akademie für Alte Musik Berlin.

Wyrazem publicznego uznania dla kunsztu artystycznego dyrektora Polskiego Chóru Kameralnego są przyznawane mu prestiżowe nagrody i wyróżnienia.

W roku 1999 Jan Łukaszewski został pierwszym laureatem nagrodyim. Jerzego Kurczewskiego, przyznawanej dla najwybitniejszych kompozytorów i dyrygentów związanych z chóralistyką. W kolejnych latach tę samą nagrodę otrzymali m.in.: Henryk Wojnarowski, Stefan Stuligrosz, Henryk Mikołaj Górecki, Wojciech Kilar i Krzysztof Penderecki. Jan Łukaszewski zasiada obecnie w kapitule przyznającej to prestiżowe wyróżnienie.  W roku 2000 Jan Łukaszewski został laureatem Pomorskiej Nagrody Artystycznej w kategorii Całokształt Twórczości. W 2008 roku Jan Łukaszewski otrzymał wyróżnienie Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz medal Zasłużony Kulturze Polskiej Gloria Artis przyznawane przez polskiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.  
W 2009 roku Jan Łukaszewski otrzymał nagrodę Miasta Gdańska Splendor Gedanensis za wykreowanie marki Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana w Gdańsku.

W 2010 roku otrzymał nagrodę Orphee D’Or  przyznaną przez francuską Academie du Disque Lyrique w kategorii Najlepsze nagranie muzyki chóralnej za płytę Penderecki: Complete Choral Works. Jan Łukaszewski jako pierwszy dyrygent na świecie dokonał nagrania kompletu utworów Krzysztofa Pendereckiego na chór a cappella. Płyty nagrane pod kierownictwem Jana Łukaszewskiego były osiemnaście razy nominowane i pięciokrotnie honorowane główną nagrodą polskiego przemysłu fonograficznego - Fryderyk, ostatnio w roku 2014 za płytę Marian Borkowski. Choral Works w kategorii Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej.

Jan Łukaszewski posiada tytuł doktora w dziedzinie sztuk muzycznych, w dyscyplinie artystycznej dyrygentura, który obronił z wyróżnieniem w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Maxim Vengerov

Rezydent Festiwalu

Wirtuoz skrzypiec i altówki, dyrygent i pedagog. Jeden z najwybitniejszych współczesnych artystów-muzyków.

Urodził się 20 sierpnia 1974 roku w Nowosybirsku. Matka była śpiewaczką, ojciec – I oboistą w miejscowej filharmonii. Gdy miał 5 lat zaczął się uczyć gry na skrzypcach u Galiny Tourchaninowej, a dwa lata później – u Zakhara Brona. Jako 10-latek (w 1984 r.) Maxim Vengerov wyjechał po raz pierwszy za granicę – do Polski; zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Skrzypków im. Karola Lipińskiego i Henryka Wieniawskiego w Lublinie (po latach powie: wydawało mi się, iż Polska leży na krańcu świata. Takich podróży się nie zapomina, nic więc dziwnego, że zawsze z serdecznością myślę o Polsce…).

W 1990 r. potwierdził swój nadzwyczajny talent zwycięstwem na Międzynarodowym Konkursie im. Carla Flescha w Londynie. W tym czasie studiował już u Z. Brona w Londynie i Lubece. Rozpoczął też publiczne występy w czołowych europejskich salach koncertowych, wzbudzając zainteresowanie znanych wytwórni płytowych (do tej pory zarejestrował blisko 100 utworów, bądź cykli) oraz czasopism muzycznych. Przyniosło mu to liczne nagrody za nagrania i tytuły „artysty roku”, m. in. miesięcznika „Grammophone”, nominacje i słynny laur Grammy, nagrodę Edisona – za najlepsze nagranie II Koncertu Szostakowicza oraz bardzo cenioną „Echo Klassik – 2003” Telewizji Niemieckiej – za recital złożony m. in. z utworów J. S. Bacha.

Podczas kursów mistrzowskich liczne stacje tv utrwalają jego spotkania z młodymi skrzypkami. Pokazany w 1999 roku, na festiwalu w Cannes, program stacji TV Channel-4 pt. „Playing by Heart”, obiegł małe ekrany obu półkul. Duży wpływ na rozwój artystyczny i pogłębienie doskonałości Maxima Vengerova miały jego kontakty m. in. z Mścisławem Roztropowiczem, Danielem Barenboimem, Vagiem Papianem oraz debiuty z najsłynniejszymi orkiestrami świata, takimi jak: Concertgebouw w Amsterdamie, BBC Philharmonic i Chicago Symphony.

Maxim Vengerov odbył 2-letnie studia nad skrzypcami barokowymi i repertuarem tej epoki. Artysta nie ogranicza się tylko do skrzypiec. Jego uwagę przyciągnęła również altówka, potem jeszcze sztuka improwizacji jazzowej, taniec i wreszcie dyrygentura. Od najwcześniejszych lat gra na instrumentach Stradivariusa, obecnie na „Ex-Kreutzer Stradivari” z 1727 r. Od 2005 r. jest profesorem Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie.

W 1997 roku został honorowym ambasadorem UNICEF-u. Angażuje się odtąd w spotkania i występy dla dzieci, m. in. w Ugandzie, Tajlandii i Kosowie. Ostatnio Maxim Vengerov odnowił i zacieśnił więzi także z Polską. Koncertuje z orkiestrami Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia i Filharmonii Bałtyckiej. W październiku 2006 roku, na zakończenie XIII Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, wystąpił w Poznaniu z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Andrzeja Boreyki, a w październiku 2011 roku pełnił funkcję przewodniczącego jury 14. edycji tego konkursu. 21 września 2012 roku, po recitalu danym wspólnie z pianistą Vagiem Papianem w Auli Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu, podpisał kontrakt, na mocy którego objął przewodnictwo jury XV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w 2016 roku.

Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej

Tradycje orkiestry sięgają roku 1945 jednakże bezpośrednią poprzedniczką zespołu była, powstała w roku 1974, Gdańska Orkiestra Symfoniczna, którą po roku przemianowano na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Zygmunt Rychert. Wspólna praca młodego dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów nie tylko w Polsce ale i poza jej granicami.
Artystyczną pieczę nad orkiestrą sprawowali kolejno Zygmunt Rychert ( do 1981 i 1998-2003), Bogusław Madey (1981-1983), Jerzy Salwarowski (1983-1984 Konsultant   ds. artystycznych), Wojciech Czepiel (1984-1986), Wojciech Rajski (1987-1989), Paweł Przytocki (1989-1991), Janusz Przybylski (1992-1993), Roman Perucki (1993-1998), Michał Nesterowicz  (2004-2008), Kai Bumann (  2008- 2012), Ernst van Tiel  ( od 2012).
Do współpracy z orkiestrą Filharmonii Bałtyckiej zapraszano wielu znakomitych dyrygentów – wspomnieć należy interpretacje muzyczne pod batutą Witolda Rowickiego, Jerzego Maksymiuka, Kazimierza Korda, Krzysztofa Missony, Karola Teutscha, Jerzego Katlewicza, Andrzeja Markowskiego, Jerzego Salwarowskiego, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Wojciechowskiego, Tadeusza Strugały, Marka Pijarowskiego, José Mario Florencio, Mirosława Błaszczyka, Tomasza Bugaja, Kaia Bumanna, Franco Ferrary, Enocha zu Gutenberga, Carlo Zecchi, Felixa Carrasco.
Filharmonia Bałtycka gościła niejednokrotnie znakomitych artystów, w gronie tym znaleźli się m.in. Ewa Pobłocka, Konstanty Andrzej Kulka, Krystian Zimerman, Krzysztof Jakowicz, Piotr Paleczny, Janusz Olejniczak, Leszek Możdżer, Piotr Pławner, Kaia Danczowska, Andrzej Bauer, Krzysztof Jabłoński, Bożena Harasimowicz, Leonard Andrzej Mróz, Jadwiga Rappé, Elżbieta Towarnicka, Vadim Brodski, Valery Oistrach, Edward Auer, Barbara Hendricks, Nigel Kennedy, Ann Murray, Lucia Aliberti, Helen Bickers.
Filharmonicy Gdańscy wielokrotnie gościli na festiwalach w Polsce i Europie - Poznańska Wiosna, Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Festiwal Muzyki Oratoryjnej w Danii, skandynawski festiwal Nordteile czy słynne Aspekte w Salzburgu. Zapraszani byli na liczne tournée koncertowe do Niemiec, Francji, Szwajcarii, Włoszech, do sal koncertowych Wiednia, Salzburga, Paryża, Berlina, Bremy, Frankfurtu czy Leningradu. Podczas XI Music Biennale w Berlinie (1987) orkiestra Polskiej Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, zdobyła Nagrodę Krytyki dla Najlepszej Orkiestry za wykonanie I Symfonii Krzysztofa Pendereckiego. W roku 1989 podczas europejskiego tournée wraz z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu orkiestra koncertowała w Monachijskiej Filharmonii, Alte Oper we Frankfurcie i Concertgebouw w Amsterdanie. Rok 1991 to koncerty z Requiem Verdiego we Francji – Tours, Marsylia, w Szwajcarii – Zurich, Bazylea, Lozanna, Berno oraz koncerty we Włoszech ukoronowane występem dla papieża Jana Pawła II. W roku 1998 orkiestra reprezentowała Polskę podczas wystawy światowej EXPO w Lizbonie.
Polska Filharmonia Bałtycka i jej muzycy inicjują i współkreują wiele wydarzeń kulturalnych Gdańska i Wybrzeża. W 1000-lecie obchodów Miasta Gdańska w roku 1997 przygotowano wraz z innymi artystami gdańskimi oprawę muzyczną uroczystej Mszy Św. w Rzymie celebrowanej przez Ojca Świętego Jana Pawła II, inaugurującej obchody milenijne Gdańska. Podczas cyklu koncertów organizowanych wspólnie z Fundacją Polsko-Niemiecką Milenijne Spotkania Muzyczne obecni byli Prezydent Niemiec Roman Herzog i Pezydent RP Aleksander Kwaśniewski.
W ramach obchodów 25-lecia Solidarności i Wydarzeń Sierpnia ’80 w Gdańsku Polska Filharmonia Bałtycka czynnie uczestniczyła w największych wydarzeniach artystycznych. Filharmonicy Gdańscy pod batutą Michała Nesterowicza wzięli udział w dwóch spektakularnych przedsięwzięciach – koncercie Jean Michela Jarre’a w Stoczni Gdańskiej zatytułowanym Przestrzeń Wolności (26.08.05) oraz światowym prawykonaniu Kantaty  o Wolności Jana A.P.Kaczmarka na Placu Solidarności pod Pomnikiem Poległych Stoczniowców (31.08.05). W 2009, w ramach Festiwalu Solidarity of Artswykonali, pod batutą Sir Neville’a Marrinera, War Requiem B.Brittena. Koncert uświetnił światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej i 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej.

Ernst van Tiel

Dyrektor Artystyczny Orkiestry Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku.

Już podczas studiów gry na perkusji i fortepianie był związany z holenderskimi orkiestrami radiowymi, biorąc udział w szeregu nagrań muzyki klasycznej i jazzowej.

Od 1988 roku studiował dyrygenturę pod kierunkiem Lucasa Vis, Garry’ego Bertiniego oraz Jeana Fourneta. Przez sześć sezonów był głównym dyrygentem Amsterdamskiej Orkiestry Promenadowej. Koncertował wielokrotnie z: Residentie Orchestra w Hadze, Arnhem Philharmonic Orchestra, Netherlands Philharmonic Orchestra oraz Brabant Orchestra. Przez ponad dwa lata był asystentem Maestro Walerego Giergiewa, szefa artystycznego Filharmonii w Rotterdamie.

Ernst van Tiel dyrygował prawie wszystkimi utworami repertuaru klasycznego, jednak sławę przyniosły mu interpretacje kompozycji XIX i XX wieku.

Oprócz wielu orkiestr niemieckich i chińskich, prowadził Teatro Communale w Bolonii, Tampere Philharmonic Orchestra, Royal Flemish Philharmonic, Narodową Orkiestrę Belgijską. Z Orkiestrą Symfoniczną w Monte Carlo zadebiutował w roku 2004, a w 2007 wspólnie przedstawili oryginalną muzykę Sergiusza Prokofiewa do projekcji filmowej klasyki światowego kina „Aleksandra Newskiego” Sergieja Eisensteina.

W 2011 roku nagrał razem z Brussels Philharmonic Orchestra Of Flanders muzykę Ludovica Bource do nagrodzonego Oscarami - m. in. za najlepszy film i najlepszą muzykę - filmu „Artysta” w reżyserii Michela Hazanaviciusa.

Jest Dyrektorem Artystycznym Orkiestry Polskiej Filharmonii Bałtyckiej

Artur Rożek

Jest absolwentem Wydziału Wokalnego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jerzego Knetiga.

Utalentowany baryton może poszczycić się znaczącym dorobkiem koncertowo-scenicznym, oraz osiągnięciami konkursowymi. Jest dwukrotnym Stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zdobył także m. in. III Nagrodę na VIII Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. F. Platówny we Wrocławiu i II Nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie „Złote Głosy Mazowsza” w Warszawie. Młody śpiewak jest także laureatem VI Międzynarodowego Konkursu im. Stanisława Moniuszki w Warszawie oraz XII Międzynarodowego Konkursu im. Ady Sari w Nowym Sączu. Otrzymał także III Nagrodę na XVII Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi, III Nagrodę na XVIII Międzynarodowym Konkursie im. Johannesa Brahmsa w Poertschach (Austria) oraz VI Nagrodę na III Międzynarodowym Konkursie „Sibelius-Singing” w Järvenpää (Finlandia).

Śpiewał m. in. w dziełach W. A. Mozarta, G. B. Pergolesiego oraz w operetkach J. Straussa. Wielokrotnie występował na scenach Teatru Wielkiego - Opery Narodowej    i Warszawskiej Opery Kameralnej, kreując główne partie w operach T. Szeligowskiego, S. Moniuszki, B. Brittena, J. Haydna, B. Galuppiego.

Artur Rożek  posiada również bogaty repertuar oratoryjno-pieśniarski. Aktywnie koncertuje w kraju i za granicą (Niemcy, Holandia, Belgia, Francja, Mołdawia, Finlandia). Swoje umiejętności doskonalił także na kursach wokalnych m. in. pod okiem Wiesława Ochmana, Petera Schreiera, Kałudiego Kałudowa, Christopha Pregardiena, Heleny Łazarskiej, Mitsuko Shirai, Hartmuta Hoella, Janusza Niziołka, Wolfganga Holzmaira, Teresy Berganzy, Francisco Araizy, Roberta Holla, Andrzeja Dobbera, Udo Reinemanna, Christianne Stotijn, Izabelli Kłosińskiej, Adama Kruszewskiego.

Dotychczas współpracował z takimi dyrygentami, jak: Tadeusz Wicherek, Sławek A. Wróblewski, Mieczysław Nowakowski, Jan Miłosz Zarzycki, Andreas Spering, Simon Standage, Łukasz Borowicz, Sławomir Chrzanowski, Tadeusz Karolak, Jerzy Swoboda, Jerzy Salwarowski.

Mikołaj Sikała

Student AM w Gdańsku w klasie ad. Kordiana Góry. Absolwent klasy fortepianu PSM I i II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu, gdzie kształcił się pod kierunkiem mgr Alicji Michowskiej oraz mgr Małgorzaty Stożyńskiej.

Jest laureatem m.in. I nagrody oraz dwóch nagród specjalnych X Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Goerlitz/Zgorzelcu (2011),  II nagrody w kategorii „duet fortepianowy na cztery ręce” oraz II nagrody w kat. „duet na dwa fortepiany”  XXV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Rzymie, I miejsca w kategorii „zespół kameralny”  XV Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Juliusza Zarębskiego w Łomiankach (2015) oraz III miejsca w kat. „duet fortepianowy”  XIV edycji tego konkursu.

Otrzymał również nagrodę dla najlepszego akompaniatora, studenta uczelni muzycznej  X Konkursu Muzyki XX i XXI wieku Dla Młodych Wykonawców w Radziejowicach (2014) i tytuł Laureata Estrady Młodych 49. Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, na którym przyznano mu także dwie nagrody specjalne – nagrodę Radia Gdańsk im. Jerzego Waldorffa oraz nagrodę Słupskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego (2015).

  • POWRÓT
  • Strona Główna
  • O Festiwalu
  • Program
  • Artyści
  • Kontakt
  • Polski (PL)
  • English (UK)
Gdański Festiwal Muzyczny
8-15.04 2016
* * *

Program GFM 2016

* * *

KONCERT POLSKI

REZYDENT FESTIWALU – Maxim Vengerov

 
 
 
08
kwietnia
19.00

Miejsce: Sala Koncertowa Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku

Inauguracja Festiwalu Nelson Goerner - fortepian

Polska Orkiestra Radiowa

Wojciech Rajski – dyrygent

I.J.Paderewski - Koncert fortepianowy a-moll op.17

l. van Beethoven – V Symfonia c-moll op.67

 

Foyer:

Od Pieśni Żołnierskiej do Hymnu Narodowego

wernisarz wystawy
 
09
kwietnia
17.00

Miejsce: Sala Koncertowa Akademii Muzycznej w Gdańsku

Nowe Brzmienia Gdańskie
Koncert współczesnych kompozytorów gdańskich

Sinfonietta Pomerania

Tadeusz Dixa - dyrygent

W programie : Tadeusz Dixa, Andrzej Dziadek, Marek Czerniewicz, Leszek Kułakowski, Radosław Łuczkowski, Krzysztof Olczak, Sławomir Zamuszko

19.00

Miejsce: Centrum św.Jana w Gdańsku

Dawne Brzmienia Gdańskie - Gala 35 - lecia

Cappella Gedanensis

Paul Esswood - dyrygent

W programie: G.F. Händel, A.Hakenberger, M.D.Freislich, K.Förster, C.Bütner

 
10
kwietnia
16.00

Miejsce: Studio Koncertowe Radia Gdańsk im. Janusza Hajduna

Recital wokalny
Laureat Grand Prix VI Ogólnopolskiego Konkurus Wokalnego Impressio Art
Artur Rożek – baryton Anna Mikolon – fortepian
W programie: F.Schubert, H.Pfitzner, G.Mahler, R.Strauss, A,Borodin, G.Rossini
18.00

Miejsce: Sala Koncertowa Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku

Maciej Kułakowski - wiolonczela

Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus

Agnieszka Duczmal – dyrygent

Orkiestra Polskiego Radia Amadeus

B.Schaeffer – Kesukaan I

J.Haydn – Koncert wiolonczelowy C-dur

B.Smetana – Kwartet smyczkowy „ From my life” ( ar.A.Duczmal)

 
11
kwietnia
19.00

Miejsce: Sala Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku

Nadzwyczajny recital fortepianowy
Finalista XVII Międzynarodowego Konkursu im. F.Chopina w Warszawie
Georgijs Osokins - fortepian

W programie: L.van Beethoven, F.Chopin, A.Skriabin

 
12
kwietnia
18.00

Miejsce: Sala Widowiskowa im. Lubomira Szopińskiego w Kościerzynie

Łukasz Długosz – flet

Barok Quartet

Katarzyna Bierecka - sopran Zbigniew Kąkol - fortepian

W programie:

A.Vivaldi – Cztery Pory Roku
oraz pieśni P.Czajkowskiego, E.Griega, A.Dvoraka, G.Faure, T.Szeligowskiego

20.00

Miejsce: Bazylika św. Mikołaja w Gdańsku

Messe des paroisses
Roman Perucki – organy

Cappella Gedanensis

F. Couperin - Messe des paroisses

Msza organowa w wersji dialogowanej z prefacją wielkanocną

 
13
kwietnia
18.00

Miejsce: Dwór Artusa w Gdańsku

Uczestnicy seminarium skrzypcowego
19.00

Miejsce: Sala Koncertowa Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku

Janusz Wawrowski - skrzypce

Bałtycka Filharmonia Młodych

Sylwia Janiak - Kobylińska - dyrygent

Z.Noskowski – Poemat symfoniczny Step

J.Sibelius – Koncert skrzypcowy d-moll op.47

 
14
kwietnia
17.00

Miejsce: Studio Koncertowe Radia Gdańsk im. Janusza Hajduna

Recital fortepianowy
Laureat Estrady Młodych i nagrody im.J.Waldorffa 48 Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku
Mikołaj Sikała - fortepian

W programie: D.Scarlatti, E.Granados, K.Szymanowski, M.Ravel, N. Kapustin

19.00

Miejsce: Sala Kameralna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku

Beethoven – Sonaty
Radosław Kurek – fortepian Bartosz Koziak - wiolonczela

L.van Beethoven : Sonaty fortepian i wiolonczelę op. 5 nr 1 i 2, op. 69, op. 102 nr 1 I 2

20.00

Miejsce: Centrum św.Jana w Gdańsku

Koncert Polski 1050

Polski Chór Kameralny

Jan Łukaszewski – dyrygent

Muzyka Polska od Bogurodzicy do Pendereckiego

 
15
kwietnia
19.00

Miejsce: Sala Koncertowa Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku

Zakończenie Festiwalu Maxim Vengerov - skrzypce

Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej

Ernst van Tiel - dyrygent

H. Wieniawski: II Koncert skrzypcowy d-moll op. 22, Polonez D-dur op. 4, Legenda op. 17, Wariacje na temat własny op. 15